Vind je ’t ook zo’n vreemd zicht? Mensen die gezond en biologisch gaan tuinieren, en dan plastieken potjes en labels gebruiken? Alles moet ecologisch zijn in ons tuintje, maar we gaan wel een hoop rommel als kunststoffen en synthetische inkt in de grond stoppen. Natuurlijk, (?) de lucht zit ook vol vervuilende stoffen…. Maar het kan wel consequenter. Onder invloed van UV (in zonlicht) degraderen kunststoffen en komen de partikels in de grond terecht. En later allicht ook in je groenten en je lijf.
Welke natuurlijke materialen en schrijfproducten kan je gebruiken voor tuinlabels?
Keramiek. Volg eens een workshop, en maak je eigen kaartjes. Geschreven in natte klei, en later gebakken. Voorzie eventueel losse en herbruikbare nummers, en letters van het alfabet (op hartjes, kaartjes, schijfjes..).
Geen zin om zelf aan de slag te gaan? Je kan ook met potlood op aardewerk bloempotjes (of scherven) schrijven.
Ik gebruik vaak gewoon stevig karton en potlood. Nee, ik weet niet of er schadelijke additieven inzitten. Maar karton met een originele basiskleur zal allicht beter zijn dan kleurrijk bedrukte stukken.
Aluminium is licht, stevig, gaat zeer lang mee en is weersbestendig. Het is bovendien een zacht metaal, eenvoudig te zagen of te knippen (afhankelijk van de dikte), waarin je ook makkelijk kan graveren of krassen. Of met een spijker puntjes in slaan.
Houten latjes. Van een kratje, of gespleten stokken die je gladschuurt. Je kan er met potlood op schrijven. Of brand de tekst erop met een hete soldeerbout. Of ieder puntig stukje staal dat je verhit. Heel geschikt en kant-en-klaar: de stokjes van ijsjes! (Of een houten wasknijper.)
Verzamel wat scherven van leisteen (van oude daken, dakwerker, wandelingen…). Vroeger schreven we er met een griffel op. Dat is iets weerbestendiger dan krijt. Maar er bestaat ook watervast krijt van bijenwas.
Schelpen van Ensis worden omwille van de lange en smalle vorm, ook ‘scheermessen’ genoemd. De inhoud van deze zeevruchten wordt in de keuken gebruikt, de schelp kan je in de tuin gebruiken. Beschrijven kan –voor zover ik weet- alleen met sommige stiften. Misschien weet er iemand een milieuvriendelijker alternatief? Dat mogelijk ook kan gebruikt worden op (witte) keien?
Als je al een paar jaar getuinierd en gewied hebt, zal je plantjes al in een heel vroeg stadium herkennen. En is er eigenlijk geen label meer nodig.
Heb je meerdere soorten van eenzelfde gewas, dan kan je dat perfect in je tuinboekje noteren. Je wilt volgend jaar toch ook nog weten waar 4 jaar geleden de kool stond? Dat is genoteerd. Dus eigenlijk ook geen label nodig. En dat kan natuurlijk ook voor zaaibakjes.
En als er toch verwarring mogelijk is, kan je er een milieuvriendelijk nummer bij planten, en dat in je tuinboekje noteren.
Als je de labels aan een twijg wil hangen, gebruik dan liever ook geen acryl, nylon, kunstraffia ed. Werkbare alternatieven zijn metaaldraad (koper, ijzer, verzinkt), katoen (dat meestal wel zeer milieuonvriendelijk geteeld is), touw van vlas, leder (veters van restjes huid), wol, paardenhaar, schors.
En als we dan toch bezig zijn, vervang de plastieken potjes door perspotjes, karton of aardewerk.
Ik ben niet heiliger dan de paus. Ik gebruik ook een goedkope, plastieken gieter. Eigenlijk ondertussen al de 4de. Want als ie stuk is kan je hem alleen nog weggooien. Misschien had ik toch ook beter meteen een zinken (of verzinkte) erfstuk gekocht.
En in mijn sokken zit er ook acryl.
Maar ik doe mijn best
Het is vaak gemakkelijk, en goedkoop. Soms schijngoedkoop. Mijn gieter was veel goedkoper geweest als ik die van mijn grootvader kon blijven gebruiken. Ging generaties mee. Benieuwd hoe mijn kleinkinderen daarover gaan denken.
