Shoppen in de natuur

Ik ben even in de natuur gaan shoppen voor mijn middagmaal.  Op een alleenstaande woning met drie schoorstenen zitten drie roeken. Een op iedere schoorsteen. Zouden de bewoners het weten? Kijken ze af en toe omhoog?  Ze moeten ze toch horen? Zou ik iets moeten gaan zeggen? Er zijn hier heel veel roeken de laatste 2 jaar. Ze bouwen graag nesten in een schouw.  Ellende als je dan in het najaar voor het eerst de kachel aanmaakt…

krieltjeswassenMijn eerste stop is aan een aardappelveld. De aardappelen zijn te klein gebleven door de droogte. Bij het rooien blijven de meeste liggen. En het veld is nu door veel regen te nat om er met zware machines op te rijden. Zo te zien is het al een keer of 3, met telkens 1 of 2 weken er tussen, geprobeerd. De laatste strook is nog niet dichtgeslagen door de regen. En op de eerste staat al weer onkruid. Minstens 2/3de is nog niet gerooid.

Ik weet niet van wie het veld is. Maar ik veroorloof me om de krieltjes die boven op de grond liggen groen te worden toch maar op te rapen. Ik schat een kilo of 5. Genoeg voor een paar weken. Er moet nog meer dan 1.000 kilo liggen. Buiten wat er nog niet gerooid is. Ik ben blijkbaar niet de enige aardappellezer. De knaagsporen lijken me van konijnen.

oesterzwamstamIk stap tussen velden en plantages verder naar een natuurgebiedje. Onderweg staat er een overvloed aan eetbare planten. Paardenbloem, weegbree, knopkruid… Alleen al het idee om die met sproeistoffen verrijkte rijkdom mee te nemen is misselijk makend. In sommige bermen groeit niets, enkel wat algen. Rara..?

Een paar dagen geleden vond ik bleke oesterzwammen tegen een dode populier. Lekker, en veel. Ik had me voorgenomen om af en toe de twee grootste te komen oogsten, en de rest te laten staan. Zodat die de kans kregen nog groter te worden. Ze staan vrij hoog tegen de stam, maar de dode tak waarmee ik ze vorige keer kon afsteken ligt er nog. Ik neem maar gelijk 2 porties mee. Ook wel vreemd dat ik nooit andere voedseljutters of wildplukkers tegenkom.

bleke oesterzwamOnvoorstelbaar ook hoeveel plasticflessen en lege blikjes er langs wegen en paden liggen. En plastieken zakken. En peuken. En verpakkingen van hamburgers, melk, snoepwikkels. Welke smeerlappen gooien dat hier? Al die weekmakers en microplastics komen in onze voeding terecht. Eigen schuld natuurlijk. We moeten onze eigen rotzooi maar opvreten tot we creperen aan kanker. De consequentie van vergif te maken en te gebruiken. Het zou anders kunnen. Maar blijkbaar hebben heel veel mensen geen twee hersenhelften, maar slechts twee eenzame hersencellen.

kookpotPaddenstoelen was ik nooit. Slechte en aangevreten delen snijd ik weg, en de rest veeg ik schoon met een zachte verfborstel die ik daar speciaal voor bewaar. Ik merk meteen dat ik niet de enige liefhebber ben. De eerste schijf heeft bezoekers. Wormen. Nu heb ik niets tegen insecten eten, en een paar beestjes die mee goed doorbakken worden kunnen zeker geen kwaad. Maar het zijn er echt teveel. Er blijft weinig oesterzwam over. En de volgende drie doen het niet beter. Ze zijn voor de composthoop. Volgende keer toch maar vroeger oogsten.

naar de weiDe aardappeltjes gaan in een emmertje water om de leem er af te wassen. Wat vers water pompen voor een spoelbeurt. De dikste snij ik in de lengte in 2, zodat toch alles ongeveer gelijktijdig gaar is. Rondom maak ik dwars een insnede, waardoor na het koken het vel er gemakkelijk af kan. En de oesterzwammen vervang ik dan maar door een pan vol augurkenschijven, tomaatjes, ui en kruiden. Ik krijg vaak rare blikken als ik zeg dat ik komkommer en augurk in de pan bak, net als courgette. Ze zijn natuurlijk niet eerst opgelegd in zuur.  Gewoon vers.

perzikkenVoor het nagerecht stap ik naar de wei. De perziken zijn rijp. De stormen van de laatste dagen hebben er al veel geplukt. Mijn ganzen kunnen de overvloed aan fruit ook niet meer aan. Ik raap op wat nog bruikbaar is. Veel te veel. Voor ik terug binnen ben heb ik eigenlijk al genoeg gegeten.

Toch wat bevreemdend dat er overal zoveel rijkdom voor het oprapen ligt, en dat niemand zich bukt om dat te doen. Maar wel nog wat rotzooi er bij gooien.  Waarom maken jullie al die mooie dingen kapot?
Ik snap het niet. Ik word daar triestig van.
Evengoed: smakelijk!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *