Tag archieven: Limburg

Shim Sham dansplezier voor iedereen

Zelfs als je niet danst is een  Lindyhop dansfeest een aanrader. Het is met geen enkele andere dansavond te vergelijken. Een overwegen jong publiek met antieke outfits swingt lachend en wat vrolijk gek over de vloer. Je proeft de energie, de (quasi) nonchalante dansstijl en een toets van 100 jaar oud dansplezier met enthousiaste kreten, handengeklap en aanmoedigingen. Meestal is er ook een live band die prachtige jazzy oldtimers serveert. Petticoat en hoge kapsels, bretellen en petten zorgen voor het juiste accent. En plots een geanimeerd gejuich als ‘Tain’t What You Do’ te horen is. In een kring, met gebogen knieën, wordt schouder aan schouder de Shim Sham ingezet. Gluur even mee…

Leonard Reed beweerde de Shim Sham te hebben gemaakt. Hij trad met Willie Bryant op als tapdanser in de jaren 1920 en ’30. Zang-en-dansgroep de Whitman Sisters had eigen shows: toen zowat de langstlopende (1900 tot 1943) en best betaalde acts op het circuit van zwarte vaudeville. Toen Reed en Bryant in 1927 voor hen optraden vroegen die het duo om een finale te maken die de hele cast samen kon dansen. Ze gebruikten een routine met vier tapsequenties die populair waren bij koormeisjes en verbonden die met breaks (pauzes).
Reed en Bryant noemden de choreografie oorspronkelijk de Goofus omwille van de goofy (stomme, gekke) manier waarop ze het uitvoerden, vaak op de tonen van ‘Turkey in the Straw.’

De dans was gemakkelijk genoeg om iedereen te laten meedoen. Aan het einde van vele optredens kwamen alle muzikanten, zangers en dansers samen op het podium en deden nog een laatste routine: de Shim Sham Shimmy en nodigen iedereen uit om mee te doen.

Een van de dansers van de show (Joe Jones) werd ontslagen, ging in 1931 naar New York en stichtte er een groep ‘The Three Little Words’. Ze dansten de choreo in Connie’s Inn in Harlem en noemden het Shim Sham (vlgs Stearns ‘Jazz Dance) of gingen (vlgs Reed) naar de club Shim Sham, en noemden de ‘Goofus’ (met toevoeging van een snelle schoudershake?) Shim Sham Shimmy. Vanaf dan kwam hij op diverse podia in Harlem, en werd snel verspreid en populair.

Volgens 50-jarige tapveteraan Harold Cromer (bekend als Stumpy van het beroemde comedy-tap-team Stump en Stumpy) was de Shim Sham Shimmy met de koormeisjes van de Apollo in New York vroeger een sexy dans met franjes en hoge hakken.

De Shim Sham is een van de bekendste solo lindy hop routines, gedanst als een solo, koppel- of groepsdans in een kring, oorspronkelijk dan met de armen op elkaars schouders. De authentieke tap-routine is in 1980 door Frankie Manning getransformeerd tot een geweldige jazzroutine. In het tweede deel worden alle breakpassen vervangen door een even lange ‘freeze’. Afsluiten gebeurt met twee Boogie Back / Boogie Forward- en twee Boogie Back / Shorty George-passen. Het resterende deel van de song wordt er freestyle Lindy Hop gedanst. Tijdens dit gedeelte roept er altijd wel iemand ‘Freeze!’, ‘Dinosaur’ of ‘Slow motion!’ waarop iedereen gepast improviseert tot er weer ‘Dance!’ klinkt.

De Shim Sham past het beste op swing-songs waarvan de melodielijnen op beat acht beginnen, net als de choreografie. (En dat maakt het voor klassieke dansers extra moeilijk.) Niemand blijft zitten of staan op de tonen van ‘Tain’t What You Do (It’s The Way That Cha Do It)’ van Jimmie Lunceford and His Orchestra. Ook geschikt zijn ‘The Shim Sham Song’ van Bill Elliot Swing Orchestra, ‘Tuxedo Junction’ van Erskine Hawkins of ‘Stompin at the Savoy’ van George Gee-band.

Volgens tapdanser Howard ‘Stretch’ Johnson was het woord ‘Shim’ een samentrekking van ‘she-him’, een verwijzing naar de mannen die in de 101 Ranch vrouwelijke koorlijndansers speelden.
SHIM-SHAM is een slangachtig woord dat gebruikt wordt om te vragen of iemand kan volgen wat je zegt of bedoelt. Ontstaan als SHee what IM SHAyiNg. Synoniemen: Yameen (You know what I mean: Je weet wat ik bedoel?)

Ook als je de Shim Sham niet of amper kent kan je toch vrolijk meedoen. Je leert het al doende. There are no mistakes in swing… only variations. Meer dan choreografie, gaat de Shim Sham over plezier maken!

Jarenlang moest je voor Lindyparty’s naar grotere steden (A’pen, Gent…) en was dit in Limburg (be) bijna onbekend. Sinds 2017 brengen de cursussen van Shake Lab en Apollo Dream, en de avonden van de Limburgse Lindyhoppers daar gelukkig verandering in. CU there…

Singing and dancing in the rain…

en soms kan zo’n openlucht evenement in het Belgische zomerweer wel eens in het water vallen. (zaterdag 5 augustus 2017) Hasselt Danst Lindyhop. Nog steeds te weinig bekend bij het grote publiek, maar wel een van de fijnste dansen om te doen. Met altijd veel lachende gezichten. Fun! En in stijl: vanaf de jaren dertig… denk aan bretellen, brillantine, snor, pet, petticoats, strikken in het haar.

Tot vorig jaar was er in Limburg (be) maar sporadisch iets van te vinden (bij de Hamse Dansklub en dansschool Libert), maar nu is er dus ook Shake Lab met Marijke en Danny in het CC Casino in Houthalen, en Apollo Swing in de KA2 Topsportschool Hasselt. Wie al feestjes van Radio Modern (bv in C-mine Genk, Markthallen Herk de Stad en Ter Kommen Hoeselt) heeft meebeleefd kent de stijl en de sfeer wel. Zo niet… het is nooit te laat!

Vanaf september starten overal nieuwe lessen. (En zijn er ook weer vanaf eind augustus Open deur dagen in dansscholen.)

En nu dus ook een introductie op Hasselt Danst. Even On hold gezet door een buitje. Maar binnen konden er wat tafels aan de kant gezet worden om meer slides, kicks en ‘pick the apple’ aan te leren. Nog wat inoefenen kon dan weer buiten. En dit werd afgerond met een knappe demo, om van te watertanden.

Met afwisselende dansen liep de gewone Hasselt Danst-formule verder tot de volgende grijze wolken de avond vervroegd verduisterden. De voorbode van kleine druppels kon de dansers niet van de vloer verjagen. Maar het peloton van veel en grote druppels deed iedereen naar binnen verhuizen. Of bijna iedereen. Enkele volhouders lieten het absoluut niet aan hun hart komen. Singing in the rain is een toepasselijke slowfox.  Spijtig dat mijn mobieltje niet kon scherpstellen door de dikke druppels heen.

Toch een mooi beeld, van de echte spirit van dans in het algemeen, en ook van Hasselt Danst. Gezellig genieten van het samenzijn, de dans en de muziek. En een pintje, waarom niet. Het water was gratis.

Stonehenge in Limburg – nu zonder henge?

Aansluitend op mijn  blog (28/09/2104) en de reactie (18/06/2016), lees ik in de krant van 11/03/2017 dat (zie reactie) Roland Dreesen (senior geoloog, vrijwillig medewerker van de Belgische Geologische Dienst en van het Gallo-Romeins Museum van Tongeren) en Guido Creemers (archeoloog en conservator van het Gallo-Romeins Museum te Tongeren) een wetenschappelijk artikel zullen publiceren over de betreffende stenen(kring in Diepenbeek), bestaande uit  ‘Limburgse’ zoetwaterkwartsiet.

Een ploegende boer (Ludo Vandebrouck, Vliermaalroot) heeft op zijn akker nog 40 ton gelijkaardige stenen gevonden. De voorheen beperkte vondsten inspireerde onderzoekers om sinds 1887 aan ‘megalitische’ stenen te denken. Na de Diepenbeekse vondsten aan Kapelveld en Tomveld ging heemkundige kring De Alvermennekes in 1979-1980 dus ook de cromlech aan de Russelbeekstraat opgraven. Ze zouden daarbij de stenen ook nog recht, en in een kring gezet hebben. Allicht gewoon een kwestie van orde op zaken te stellen . (Van Stonehenge heb ik gelijkaardige dingen gelezen- hoewel het daar niet ging over De Alvermennekes.)

20 miljoen jaar geleden was Limburg een zee, die een kustmoeras werd. De begroeiing zorgde voor verticale wortelgaten in het nog zachte gesteente. Zuur uit het veen waste de stenen wit. Na uitdroging kwamen de zandsteenplaten aan de oppervlakte, waar de poolwinden in de ijstijd ze zandstraalden en glad polijsten. Daarna werd er nog loss of leem, en zand over geblazen.

De steensoort werd o.m. gebruikt in de kerken van Alken, Neerrepen, Overpelt, en de kathedraal van Hasselt. Ook de Duivelsstenen in Langerlo, en de Holstenen in Zonhoven behoren tot dezelfde soort. Maar behalve slijpsporen op de Holstenen zijn er geen aanwijzingen van voorouderlijk gebruik.

Ach ja, misschien zijn ze (meer dan) 3.000 jaar geleden ook al wel eens rechtgezet, door (andere) neanderthalers. Niemand zal ooit bewijzen dat dit niet zo was.