Tag archieven: vrijwilligerswerk

Proces Verbaal voor vrijwilligerswerk

Merci, Hasseltse polies & parket

Ik was haastig aan het opruimen op ons jaarlijkse Geefpleintje aan Vanveldeke in Hasselt. December 2018. Mijn autoke na afloop zo dicht mogelijk bij het pleintje gezet om alles terug in te laden. Weliswaar op de stoep. Eventjes. En voor de zekerheid een opvallend geel briefje achter de voorruit en de ruitenwisser achteraan gestoken: Laden & Lossen, Geefpleintje, en mijn telefoonnummer.

’t Was een geslaagde editie. Met warme kleding, koffie, gebak, soep, speelgoed, muziek… En mijn tuinkachel die voor wat Kerst-achtige warmte moest zorgen.

Tijdens het opruimen komt Heidi aangefietst: “Hugo, er staat ene flik bij uwen auto. Ze zijn u aan ’t opschrijven!” Dus ik laat alles vallen, en haast me naar de hoek. Waar ik nog net een fluo-oranje ordehandhaver op zijn witblauwe motor zie wegrijden.

Er zit niets achter de ruitenwisser. Die zal toch dat briefje wel gelezen hebben? Die zal toch op die tijd geen PV opgemaakt hebben? Afwachten…?

Maar het was er wel. Snel. 116€!

Dus ik protesteer, en leg de zaak uit.

Hoor niets meer. Een paar maanden.

En vandaag in de bus:

Betwisting niet aanvaard

U moet de boete betalen

(Jawel, in vette letters.)

Vrijwilligerswerk. Sociaal bezig zijn. Ook voor de minstbedeelden en daklozen. Je steekt er je tijd in. Maakt er kosten voor. Maar de politie, ten dienste van de gemeenschap (toch?) heeft ander prioriteiten…

Toch wel wrang als de kranten vol staan, over fraudeurs die onbestraft blijven, geweldplegers die na verhoor meteen weer vrij zijn, criminaliteit die straffeloos verjaart, belastingontduikers die vieren dat en weer miljoenen veilig weggesluisd zijn…

Het lijkt me dat er dan toch, ook bij overheid, politie en justitie, verkeerde accenten worden gelegd. Beboeten doe je toch om fout gedrag te corrigeren? Wat voor samenleving willen jullie dan? Eentje van schaamteloze profiteurs?

Ik weet niet aan wie de sloganschrijver dacht toe hij het woordje UW gebruikte.

De politie, uw vriend…

Vrijwilligerswerk: goed gek…

Deelnemen aan- en met een standje aanwezig zijn op Walk for the Climate. Zoals zo vaak: een actie die iedereen prima vindt. Maar verder weinig aanbod en animo om iets te doen. Maar met 2 die het de moeite waard vinden lukt het ook nog wel. En dan begint het werk. Vrijwillig.

Organisatie contacteren. Afspraken maken. Een tentje van Eva lenen. Een banner printen. Soort flip-flap paneel verzinnen met wat basisinformatie. Zowel actief als passief te gebruiken. Uittypen. Vergroten op het juiste formaat. Karton zoeken en op maat snijden. Plantstokjes zoeken en op de juiste lengte maken. Een raamwerk bedenken. Afvoerbuizen, hoeken, T-stukken en klemmen kopen. Testen of het met de berekende afmetingen werkt. Buizen op maat zagen, de juiste gaten boren. Koppelstukken lijmen, pen-gatverbindingen maken om een demonteerbare constructie te krijgen die niet te veel plaats inneemt bij het vervoer.

Gekleurd papier zoeken. Hoesjes zoeken, knippen en inkepen, stokjes vastlijmen. Inktpatroon is leeg. Nieuwe halen. Bladen printen (mijn printertje moet ze 1 voor 1 gevoed krijgen, anders loopt ie vast). Sorteren, in hoezen steken, een houten hand uitzagen en op een buis monteren. Aanhangwagen klaarmaken. Tentje ophalen. Lijst maken van alle nodige spullen. Alles samenzoeken.

Oei, de pas opgepompte bandjes van de aanhangwagen (zeker 2 jaar niet gebruikt) verliezen druk. Reservewieltje plaatsen. Alles opladen om zondagmorgen vroeg en snel te kunnen vertrekken.

Zaterdag namiddag merken dat ook het reservebandje druk verliest. Geen tijd meer om een nieuw, of een nieuwe binnenband te zoeken. Naar de Brico. Daar staat gelukkig nog 1 bus met een herstelproduct voor tubeless banden. 14,95€. (Een week later zie ik ze in de folder van de Aldi voor 5,99.)

Op de bus staat: bus leegspuiten in de band, en dan ca. 10 km aan max. 50 km/u rijden om het product goed te verdelen. Zo spoedig mogelijk daarna de band laten herstellen. Daar heb ik geen tijd voor. Ook geen zin om zomaar wat gaan rond te rijden. Dat moet dan maar zondag morgen, als ik vertrek. Voor de zekerheid nog een voetpomp in het koffer leggen, om onderweg de banden bij te pompen.

Zondag veel te vroeg op, koffie maken, auto op straat gaan keren en terug rijden, aanhangwagentje tot aan de trekhaak sleuren en vastmaken. Geen goed idee. De band liep helemaal los van de velg. Snel een poging tot depannage improviseren: wagentje optillen, betonblokken er onder zetten. Met het wiel los van de grond lukt het om het bandje terug min of meer behoorlijk om de velg te krijgen.

Spuitbus proberen… het lukt! De band zit vast, en is opgepompt. Aan 50/u steeds achteromkijkend of de band niet te plat wordt, of van de velg gaat…. Het lijkt te werken. Zelfs zonder onderweg te stoppen of bij te pompen. Handig product.

Dan alles uitladen, opbouwen. ´s Avonds demonteren, terug opladen, naar huis. ´s Anderendaags uitladen, alles terug opruimen. Tentje terugbrengen.

Ik heb de uren niet geteld. Ik schat dat het samen 1,5 a 2 werkdagen zijn geweest. Vrijwilliger zijn bij enkele verenigingen is soms meer dan een full-time job. Soms vraag ik me af waarom ik het eigenlijk doe. En of het zin heeft. En waarom er zo weinig zijn die willen meehelpen.

Beetje gek zeker?