Thuis-slachter(s) gezocht

Ik slacht nog geregeld een konijn of een gans. Je kan ze toch moeilijk laten rondlopen tot ze een rollator nodig hebben?
Geiten, schapen of varkens, dat is al van vorige eeuw geleden.  Voor wie geïnteresseerd is: het hele verhaal staat op mijn website: http://toverleven.cultu.be/geen-vlees-zonder-slacht
Ondertussen is het vastentijd. Waaraan ook een actie ’40 dagen zonder vlees’ gekoppeld is.
We eten inderdaad veel te veel vlees. Niet bepaald gezond voor het milieu, voor de dieren zelf en ook niet voor ons.
Maar sommige mensen kunnen niet zonder. Of willen niet zonder.
Thuis slachten mag nog steeds. Particulieren mogen een varken, schaap of geit thuis laten slachten als ze het vlees voor eigen consumptie gebruiken. Dit moet minstens twee werkdagen vooraf bij het gemeentebestuur worden gemeld. Men ontvangt dan een te bewaren slachtbewijs.
Een paar jaar gelden zocht ik op internet een slachtpen (of slachtmasker). Een kleine versie, met een veer; te gebruiken om vb. konijnen te ‘verdoven’. Via de zoekmachine kwam ik steeds bij een Nederlands bedrijf terecht met een zeer ruim aanbod i.v.m. neerhofdieren. Maar in hun aanbod vond ik geen slachtpen. Dus maar een mailtje gestuurd voor info. Met zeer snel een geweldig verontwaardigde reactie. Dat ik, en een zoekmachine, zouden denken dat zij zo iets zouden verkopen?!
Ik heb toch wel een Duits model op de kop kunnen tikken. Maar ik vergeet het steeds te gebruiken.  De enkel keren dat het van pas kan komen gebruik ik nog steeds uit gewoonte een karate-nekslag.
Vroeger waren al die knuffelkippen en troetelkonijnen gewoon winterkost. Ze kregen geen feestje als ze verjaarden, maar als er iemand verjaarde mochten ze wel op het feest.
Ganzen plukken is een eindeloos werk. (Niet als appels plukken. Hier wordt bedoeld:  pluimen, veren en dons verwijderen.) Daarvoor bestaan wel plukmachines, of plukvingers. Een soort gummivingers of tutters die snel ronddraaiend de pluimen en het dons verwijderen. Handig, maar veel te duur als je het maar af en toe nodig hebt. Dus knutselde ik zelf een houder in elkaar die op de boormachine gemonteerd kan worden.  Daar gummi slierten in… test, 1, 2, …
Het werkt, maar niet goed. De gummi is te hard. Daardoor worden niet alle pluimen geplukt, en het vel wordt stuk geranseld. Mijn zoektocht naar bruikbare latex- of gummislang in zachter materiaal heeft nog geen betaalbare resultaten opgeleverd. Tips blijven welkom.
Een heel gedoe, dat slachten. Een uitstervende traditie.
Vroeger een jaarlijks feest.
Nu vaak met veel weerstand en onbegrip, niet alleen van vegetariërs.
Het is ook een vak, een kunde. En wie het verfoeit of veroordeelt zou consequent moeten zijn en geen vlees meer moeten eten. Het ‘vuile werk’ aan anderen uitbesteden en aanklagen van achter een bord spaghetti bolognese, een barbecue koteletje of een hamburger is wel heel erg hypocriet.
Zijn er eigenlijk nog thuisslachters?
Ik zoek er eentje.
Niet om te slachten, maar om de verhalen.
En eventueel om wat foto’s te maken om het verhaal op de website te illustreren.
Ken je er nog een? Laat eens iets weten?

8 gedachten over “Thuis-slachter(s) gezocht

  1. Goedendag,
    Ik wilde uw boeken bestellen en merkte dat ik te laat en ook te vroeg was.
    Ik heb grote interesse in een exemplaar van de oude of de nieuwe druk.
    Ik hoor het graag als er weer boeken beschikbaar zijn.
    Ps wat een mooie en volledige verzameling van kennis.

    Met vriendelijke groet,
    Willem van Ommen

  2. Heb 2 varkens, en zoek iemand die deze op een humane manier kan slachten.
    Hebben altijd buiten gelopen,en uiteraard een stal met veel stro. Ze zijn nu 8 maanden.

    1. Het was toen bedoeld voor opnamen voor een TV-programma – ondertussen al voorbij.
      Ik ben aan een nieuwe editie van het boek t-Over-leven aan het knutselen. Het worden waarschijnlijk 3 i.p.v. 2 delen. Kan dus nog even duren. Maar dan hoor je het wel…

  3. Beste,
    Ik ben kleinzoon van een slachter (geen slager), en ik slacht thuis kippen en konijnen.
    Voor de kippen heb ik een plukmachine gebouwd door een oude droogzwierder om te bouwen. De konijnen vil ik op een speciale manier. Ik snijd een inkeping in de rug en trek, samen met mijn zoon, elk aan een kant, in één beweging het vel er af. Kop is dan al verwijderd.
    Konijnen doden: slag met kleine knuppel op het hoofd, instant kill.
    Kippen: donker zetten, dan gaan ze slapen, eruit halen, duct tape er rond, en in één keer kop eraf kappen.
    Ik eet weinig vlees, ik ben co-ouder met twee zonen, en wij beseffen dat vlees niet aan de vleesboom groeit. Wij hebben respect voor de dieren, wij kopen enkel vrije uitloop dieren die héél goed verzorgd werden. Wij eten weinig vlees, af en toe een ree, everzwijn, bosduif of wilde eend via bevriende jagers. Worsten en paté maken we zelf, ook trekken we fond van de botten.
    Dieren uit “de dierenfabriek” weigeren we te eten.
    Mijn persoonlijke mening is dat mensen bewust de verkeerde kant opkijken als ze vlees kopen.
    Met vriendelijke groet
    Stany

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *