Tag archieven: dood

John is dood

Divers,
Toen ze de reanimatie overnamen zei een van de pompende ambulanciers letterlijk:
‘Dat is precies beton.’
Dat is meteen ook een samenvatting van een deel van zijn problemen en zijn leven.
En dood.
De metalen platen van zijn al oude borstreconstructie waren sterk als beton. Maar de ontsteking die er achter uitgebreid woekerde en hem fataal werd, heeft niemand meer opgemerkt. Tot het te laat was.
‘John Beton’ koos hij ook als diskjockeynaam op de vrije radio. Waar bij destijds ‘beton’ als muziekgenre promootte.
Maar die naam had ook een symboolwaarde. John was zacht vanbinnen. Ook kwetsbaar.  Hij heeft veel meegemaakt. Problemen die hij kreeg probeerde hij zelf, en in zijn eentje, op zijn manier op te lossen.
En daarvoor maakte hij een harde buitenkant. Als van beton. Gewapend beton, met een ijzeren conditie.
Hij leek sterk, en hard, omdat iedereen alleen nog naar de buitenkant keek.
Maar vanbinnen was en bleef hij zacht, en ging het mis, werd hij door diverse problemen aangevreten, en leed daar onder. Meestal in zijn eentje.
Weinigen hebben dat gezien, en zeker niet op tijd.
We zagen alleen de gevolgen, en de buitenkant. En niet, of niet meer, wat er allemaal onder zat.
Daarmee lieten we je te veel alleen, John. Wat je vaak ook zo wel wilde. Maar zeker niet altijd. Je wilde niemand tot last zijn. Maar zoveel te meer hulp je nodig had, zoveel te minder echte helpers er overbleven.
Sorry daarvoor.
Slecht zeer weinigen keken nog naar je binnenkant. En helaas ook artsen en hulpverleners niet meer.
Beton van buiten, blues vanbinnen.
Over de oppervlakkig zichtbare buitenkant kan geen enkele buitenstaander oordelen, zonder de binnenkant te kennen.
En over de binnenkant, nog minder…  laten we daarin maar eerlijk, ieder voor zich, zelf over de eigen binnenkant en daden oordelen.
John was een aangenaam en goed mens, met het hart op de juiste plaats. Hield veel van zijn jongens, van blues, van festivals, van sporten. Zelf stond hij altijd handig en praktisch klaar om iedereen te helpen. Bedankt John.
En bedankt aan wie er ook voor hem was.
Johan, doe vader de groeten.
John, doe de groeten aan Muddy Waters, en Luke Walter Jr, en de andere blues legendes.
Still got the blues for you…
 Ik heb hem in zijn laatste weken, samen met nog 3 anderen, wel nog veel kunnen helpen. Maar niet genoeg. Andere ‘vrienden’ hadden al lang afgehaakt. Miserie, ellende en aftakeling zien we niet graag. Om te feesten willen we er wel weer bij zijn.
We hadden eigenlijk niet echt een speciale band, mijn broer en ik. Toch was zijn dood ook voor mij een beetje doodgaan.  Meer en erger dan ik dacht. Ik heb al meer vrienden verloren. Wist en dacht niet dat dit me zo erg zou aangrijpen.
Het vreet veel energie, ontneemt me de zin om ergens aan te beginnen.

Ik blijf ook zitten met de blues…

Testament

Divers, ,
Telkens er een vriend overlijdt denk ik er aan om een soort wilsbeschikking voor mijn kinderen na te laten. Heb ik hen ook laten weten. En er stonden al wat notities op de PC.
Met het plotse overlijden van mijn jongere broer, die ik niet meer heb kunnen reanimeren, voelt het alsof ik ook een beetje ben doodgegaan. De fut is er effe uit. RIP John Beton, 17/8/2014 (zijn DJ naam, vorige eeuw). En de hele heisa er rond maakte dat ik mijn tekst voor mijn eigen uitvaart ben gaan afwerken. Einde.lijk.
Er komen nogal wat (idiote) dingen bij kijken. Waar vinden de nakomelingen je rekeningnummers, documenten van verzekeringen, van de auto, eigendomsakte van de woning, sleutels van huis en stallen, wachtwoorden voor alle websites ed.
Voor de verdeling van mijn schamele hebben en houden komen in volgorde mijn kinderen, dan mijn kleinkinderen en tenslotte mijn vrienden (als die er dan nog zouden zijn) in aanmerking. Kies maar, jongens. Als in een van die groepen 2 mensen interesse hebben in hetzelfde ding, dan gaat het naar de hoogst biedende. De opbrengst is voor mijn kinderen.  De rest kan verpatst of weggegeven worden. Zou dat volstaan om ruzies te vermijden?
Ik hoop dat ze voor mijn 2 eigen websites een geïnteresseerde vinden om die nog voort te zetten, zodat de inhoud niet verloren gaat.
Mijn afscheidsviering moet zo goedkoop als mogelijk gehouden worden. Een crematie. De assen kunnen in een koffieblik meegenomen worden en later verstrooid in de natuur. En op een terrasje.
Mijn overlijdensbericht in de krant:
Dag,
Ik ben dood. En ik nodig u graag uit om dat te komen vieren. Doodjammer dat ik er zelf niet bij kan zijn. Ik heb mijn best gedaan, maar de wereld niet kunnen veranderen.
De sterfuif gaat door op …. dag ../../.. om 00u00 in ….
Programma (telkens met fijne muziek!!):
Begroeting  __u__ (plaats)voor wie wil & tijd heeft.
Afscheid  __u__ (plaats)
Koffietafel __u__ (plaats) (Potluck met enkel koffie. Eten en lekkers moet je zelf meebrengen. Als iedereen dat doet, wordt het toch nog een leuk feestje. Ik ben benieuwd.)
Dansfeest __u__ (plaats) (met salsa, quickstep, disco… Inkom gratis, consumpties aan democratische prijzen. Niet voor wie wil treuren. Maar voor al wie wil dansen. (Je leeft maar 1 keer.) Eventuele winst is voor GreenPeace.) Show your moves, and dance. With everybody.
Geen bloemen of kransen. Plant dan liever een (fruit)boom, of steun bv Artsen zonder grenzen.
(Oke, datum en uur laat ik nog even open.)
Bij de begroeting wat fijne, sfeervolle muziek, o.m. Petite fleur van Sidney Bechet. En als kers op de taart De Vogeltjesdans van De Elektronikas. Als ik nog niet helemaal 100% dood ben, kom ik dan terug uit mijn kist.
Voor de afscheidsdienst ook een reeks zalige muziekjes. Ik zou het fijn vinden als er 1 of 2 koppels te vinden waren die daarop Argentijnse Tango, en/of Rumba willen dansen.
Met een tekstje over wat ik had willen doen en bereiken… sociaal en duurzaam. Er voor elkaar zijn. Samen dansen, samen eten, samen werken. Met respect voor elkaar. En met respect voor de wereld, het milieu, de natuur. Voor alle leven.
In plaats van een koffietafel volgt er in de vooravond een potluck. Ook weer 23 prachtige songs voor de achtergrondmuziek.
En aansluitend volgt mijn Sterfuif. Je kan beter het leven vieren, dan de dood betreuren. 125 dansbare nummers.
De eerste 5 uit de playlist
 Titel
 Uitvoerder
 Genre
 of
1
Let the music play
Barry White
Disco
2
Stayin’ alive
Bee Gees
Disco
3
Coco jambo
Mr. President
Salsa
QuickStep, mambo
4
Demasiado corazon
Mink Deville, Belle Perez
Salsa
5
Gitar tango
Shadows
Tango
Het konden er 10 x zoveel zijn. Met tussendoor ook nog een verkoop per afbod. Als je daar het fijne van wil weten, let dan maar op mijn overlijdensbericht in de krant.
Amen

Laatste wensen

Divers, , , ,
Op het smeedijzeren toegangshek uit 1880 van de begraafplaats in Lopikerkapel staat “Wij wachten U”.
Ik had een vriend die aan iedereen had laten weten dat hij een video-opname had gemaakt die bij zijn overlijden aan de genodigden moest getoond worden. Een grappige artiest. Lachen geblazen.
Hij stierf (uiteraard) veel te vroeg. De tape is nooit gevonden.
Of misschien stonden er dingen op die de nabestaanden liever niet openbaar lieten worden?
Ik heb het later nog wel meegemaakt.
De nabestaanden houden bij gebrek aan geschreven wensen een afscheidsviering zoals zij die willen. Netjes, traditioneel, religieus.  Met een rock-en-roll gehalte dat ver beneden nul staat. In tegenstelling tot het leven van de overledene, zoals vrienden dat maar al te goed kenden.  Dat maakt het afscheid nog triester dan de dood.
Met de opkomst van de uitvaartverzekeringen is het iets meer gebruikelijk geworden dat mensen hun wensen voor het definitieve afscheid op papier zetten.  Zij het beperkt. En wie zich nog enigszins goed voelt, denkt niet aan doodgaan en het doorgeven van zijn/haar wensen. Tot het te laat is. Maar dan is het ook te laat.
Het kan gebeuren dat een gierige achterneef of een chagrijnige ex (vb. als voogd van minderjarige kinderen)  dan plots instaat voor het bepalen van het verloop van de afscheidsviering.  Dus bij leven en welzijn: bepaal zelf maar hoe je het zou willen.
De man die geen poeha wilde kreeg toch een hele show met alles er op en er aan. Voor en door de familie. En daarom ook een ander gedenkteken. Hij kon toch niet meer protesteren. En anderen vonden dat het beter stond. Dus dek je maar tijdig in als je een uitvaart wil die bij je past.
Wil je dat oerend hard Normaal gedraaid wordt? Of ‘Er is leven na de dood’?
Iemand zal, als je dood bent, het op zich moeten nemen om je uitvaart en praktische dingen te regelen. Zolang je leeft kan je zelf nog laten weten hoe je dat wil. Bespreek het dus liever vooraf met enkele mensen, en zet het op papier.
Laat  praktische informatie achter voor de nabestaanden.
Is er een testament? Waar? Welke kist en kleding wil je? Wil je begraven of gecremeerd worden? Verstrooien of in een urne? Een religieuze uitvaartdienst? Welke muziek? Sprekers? Koffietafel? Een eigen tekst?
Maar ook praktische dingen. Welke verzekeringen en rekeningnummers heb je? Wachtwoorden op PC en websites, smartphone? Bankkluis?
Zou ik dat idee van die drie naakte danseressen noteren?
Of maar liever tijdens mijn leven nog organiseren…
(Tot in de jaren tachtig waren in Taiwan strippers te zien op een begrafenis. Het viel op dat er dan veel meer ‘rouwenden’ kwamen. Moeten we de dood betreuren, of het leven vieren?)
Val Patterson overleed op 59-jarige leeftijd aan keelkanker. Het overlijdensbericht vol grammaticale fouten, schreef hij de vorige herfst. Hij begint met de liefde voor zijn vrouw en de wetenschap. Maar dan: ‘In 1971 stal ik de brandkast uit de View Drive Inn in Salt Lake City.’
Zijn doctoraat – Ph.D. in Amerika – was eigenlijk niet geldig. ‘Ik heb dat .. dankzij een administratieve vergissing. Ik heb zelfs nooit geweten waar de letters P-H-D voor stonden’, bekent hij postuum. ‘Maar mijn collega’s .. zullen .. toegeven dat mijn ontwerpen altijd werkten.’
Hij was ook levenslang verbannen uit Disneyland en Sea World San Diego. Waarom zegt hij er echter niet bij…
Hij heeft dan ook maar van één ding spijt en dat is dat hij een roker was, een gewoonte die zijn dood geworden is.
Tot slot geeft hij nog een goede raad: ‘Als je eeuwig wil leven, stop dan nooit met ademen, zoals ik deed.’
 Sommige mensen bewaren een dodenmasker, of laten een tatoo maken met assen in de inkt.Crazy Coffins heeft al doodskisten gemaakt in de vorm van een gsm, een gitaar en zelfs een vliegtuig.
In Puerto Rico is conform zijn laatste wens in 2008 de 24-jarige Angel Pantoja Medina drie dagen rechtstaand opgebaard met een speciale balsemtechniek.
Bill Standley (Ohio) is in 2014 in een doorzichtige plexi kast begraven, gezeten op zijn geliefde Harley-Davidson.
Familieleden van een 90-jarige uit South-Carolina hebben in 2014 zijn laatste wens vervuld: hij werd begraven in zijn Pontiac Catalina uit 1973. Op de passagiersstoel lag zijn wapenverzameling.
Vreemd? Niets nieuws onder de zon. in Noord-Bulgarije in een 2500 jaar oude grafheuvel is een strijdwagen gevonden die er met 2 levende paarden  begraven werd.
Op de grafzerk van een tandarts stond onlangs: Dit was het laatste gat dat hij vulde.
En op het graf van een ambtenaar zou heel goed kunnen staan: hier rust hij verder.
Maak het niet treuriger dan het is. Verzin en beschrijf tijdig wat en hoe je het wil. Wie geeft me nog wat leuke suggesties? Grafschrift?