Tag archieven: wolf

Wolvin Naya en blauwe bosbessen

Het was aangekondigd als een Avontuurlijke Startwandeling in het brongebied van de Zwarte Beek in Hechtel. Vrieskoud, met de aankondiging van wat verdwaalde sneeuwvlokjes. Dat kon toch nog een 20-tal liefhebbers verleiden om warme mutsen en waterdichte laarzen aan te trekken. En voor de gelegenheid was er toestemming van het leger om militair terrein te betreden.

Toen we de burgerlijke weide- en hooilanden hadden verlaten om in het kakigroene oefenterrein te duiken kregen we een Google Earth kaartje te zien met gele punten en verbindingslijnen. De recente trajecten van Naya. Haar halsbandzender stuurt met regelmatige tussenpozen een gps-signaal naar de volgcomputer van de Technische Universiteit van Dresden, 500 km verder. De verbinding van die punten levert haar reisroute op.

Blijkbaar bevalt onze wandelomgeving haar. Nergens anders kwam ze zo vaak of verbleef ze zo lang. We zouden er naar kunnen uitkijken. Of allemaal een rood kapje opdoen. Of luid gaan huilen. Mocht het wat gesneeuwd hebben, dan was er mogelijk een kans om een spoor te vinden. Uiteindelijk kregen we heel wat sporen te zien.

Modder en nat zand zijn zeer geschikt om indrukken vast te houden. We zagen waar de everzwijnen hadden huis gehouden. Aan reeën was er absoluut geen gebrek. Hier en daar bespreurden we zelfs voetafdrukken van een wandelaar. Maar vooral, zeer dominant, waren de sporen van zware legervoertuigen. Ik heb nooit goed begrepen waarom er zo nodig in bos en hei moet geoefend gevochten worden. Alsof onze volgende oorlog zich in een bos zal afspelen. Brussel lijkt me realistischer als oorlogsgebied. Als er door ooit moet gevochten worden, vluchten onze militairen allicht massaal naar het bos.

Op de wandeling kreeg ik te horen dat de stengels van de blauwe bosbes groen blijven en bladgroenwerking hebben, waardoor de struik al vroeg in het voorjaar onder bladloze bomen, en nog voor de struik blaadjes heeft, toch al de fotosynthese kan starten en wat voorsprong kan nemen.

De blauwe bosbes (Vaccinium myrtillus) is een vaste plant uit de heidefamilie (Ericaceae)  De kantige twijgen zijn groen en worden hoogstens 60 cm.
De blauwe bosbes kleurt je lippen en handen blauw. Je kan ze verwerken in allerlei bereidingen.

Vooral in taalgebruik wordt ze nogal eens verward met de blauw(e) bes.

De blauwe bes (blueberry, Noord Amerikaans,Vaccinium corymbosum) wordt op grote schaal commercieel geteeld. Ze bloeit in trossen.
De struik kan tot 2 meter hoog worden. De bes is zoeter en heeft wit vruchtvlees en niet kleurend (afgevend, vlekken makend) sap, terwijl de blauwe bosbes rood vruchtvlees heeft en wel kleurt.
De bessen hebben net als druiven een witte waslaag. Ze zijn dikker dan de blauwe bosbes.

 

De rode bosbes (Vaccinium vitis-idaea, ook vossenbes), is eerder zeldzaam, maar komt hier in de Limburgse Kempen ook voor.  De rode bosbes is groenblijvend (behoudt haar blad). De struikjes blijven laag. De bessen groeien per +-5 aan het einde van een stengel. Ze zijn wrang en zuur van smaak en worden vooral gebruikt voor het maken van jam of gebak. Hybriden bestaan (maar weinig).

Dat weetje over de blauwe bosbes met groene stengel vond ik interessant. Maar ik vind er eigenlijk nergens een bevestiging voor. Weet iemand of dit klopt? En of nog andere struiken hier gebruik van maken?

Dans van de wolf

dansWolf1De Dans van de Wolf is een boek van Michael Blake (1988) dat in 1990 ook verfilmd werd als Dances with Wolves. Het vertelt een verhaal over een jonge cavalerie-luitenant, John Dunbar, die in 1860 naar het Westen trekt. De buitenpost waar hij zich naartoe laat sturen is ondertussen verlaten, waardoor hij in zijn eentje vlak bij indianengebied blijft. Zijn paard Cisco en een eenzame wolf die hij Two Socks noemt zijn het enige gezelschap.

dansWolf3Hij krijgt steeds meer contact met een Siouxstam, en wordt er steeds meer geïntegreerd. Daarnaast wordt hij geconfronteerd met het waanzinnige gedrag van blanken: afval dumpen, bizons doden, enkel voor de huid en de tong, kaalkappen van bos,… (Het lijkt of er na meer dan 150 jaar weinig veranderd is, behalve dan dat er geen indianencultuur en –territorium meer is.)

dansWolf4Door de manier waarop hijzelf als ‘overloper’ door de blanken wordt behandeld kan hij nog weinig respect voor zijn eigen kortzichtige en egoïstische soortgenoten opbrengen. Het leert hem wie de echte ‘wilden’ zijn.

Dans met wolven’ is de naam die de indianen hem geven als ze hem onbevreesd op de vlakte zien bezig zijn met Two Socks. Ook de rijstijl van de indianen te paard, zonder zadel, beschrijft Blake als een dans, waarbij de twee partners soepel als één geheel bewegen.

dansWolf2De indiaanse dansen om de terugkeer van de bizon op te roepen, of de feest- en vrouwendansen worden slechts vrij kort beschreven. En uiteraard zit er ook een flinke portie romantiek in het verhaal.

Het scenario van de film wijkt op meerdere punten af van het boek (in de versie die ik las/zag), maar beiden zijn zeker de moeite waard.