Het afdakje aan de achterbouw bij ons moeder was aan vervanging toe. Het was grauw en vuil, en liet nog weinig licht door. Vorig jaar nog grondig schoongemaakt. Maar na een paar schoonmaakbeurten is het oppervlak zo ruw dat het dubbel zo snel weer aankoekt door algen en zweefvuil. Je kent ze wel: golfplaat op rol, versterkt met wat glasvezel.
De doe-het-zelfzaak had net golfpaneeltjes van de juiste lengte, ‘crystal clear’. En bijhorende schroeven met ringen en doppen. Met een paar uur werk was het makkelijk te vervangen. En de oude rol was nog welkom bij Share & Care om een afdakje te maken om een aanhangwagen onder te zetten.
Bij het demonteren viel op dat alle schroeven wat los leken te staan van de golfplaat. Er zat overal meer dan een millimeter speling op. Daardoor gingen ze ook makkelijk los, met een racagnac. Wat een woord. Maar zo heet dat ding hier. Google leert me net dat er ook een Nederlands woord voor is: een ratelsleutel. Bij de 5de schroef werd het duidelijk: de speling tussen schroef en plaat was veroorzaakt door de tand des tijds. Deze ene had nog een randje, een restje onder de kop zitten. Plastiek. Ooit had er een plastieken ring met een afdekkapje opgezeten. Net zo’n ding als ik in de verpakking van de nieuwe schroeven zag.
En toen ik het oude dak er af haalde, vielen er nog tientallen steunblokjes onderuit. Ook plastiek. Verduurd. Dus ze vielen gewoon stuk. Ik heb ze maar snel bijeen geveegd om te vermijden dat ze verder verbrijzeld en verpulverd zouden worden door er op te trappen. (Voor de nieuwe versie had ik vooraf houten steuntjes gemaakt.)
De kapjes over de schroeven waren al lang weg. De ringen dus ook, voor 98%. Verbrokkeld en verdwenen. In het niets opgelost? Onder invloed van UV afgebroken door het zonlicht, en met het regenwater netjes mee weggespoeld. Door de goot, door de riolering. Verwaaid en verspreid. Om nu geleidelijk aan via o.a. bier en mosselen terug op onze tafel terecht te komen.
En ja, ’t is zo gemakkelijk: crystal clear plastieken platen, schroefkapjes en ringen. Het zal weer voor jaren goed blijven. Maar het zal niet goed blijven. Foute boel dus.
Moeder is er wel mee geholpen. Er is nu veel meer licht in haar naairuimte en binnen. Maar een duurzame oplossing is het helaas niet. Met ons korte-termijn-denken en onze ‘beste koop’ beslissingen verzieken we onze wereld en onze achterkleinkinderen.
Sorry kids….
Het was maar een afdakje van 7,5m2. Maar in de straat staan er waarschijnlijk nog 5 meer, en grotere. En in het dorp zijn er zo ‘n 20-tal straten. En de fusiegemeente telt meer dan 10 dergelijke dorpen. Waarvan Limburg er 44 (?) heeft. Maal zeg maar 9 provincies voor België…
Eigenlijk dus compleet onverantwoord dat zo’ dingen nog gemaakt en verkocht worden. Tonnen plastic die gedoemd zijn om in de oceaan en op ons bord terecht te komen.
