Categorie archieven: Dans

Wereld Waterdansdag

Cultuur, Dans, Duurzaam, , ,

waterdans1Wereld Waterdansdag gebruikt dans als sociaal instrument om mensen op een vrolijke manier samen te brengen, en combineert dit met de levensbelangrijke problematiek van zuiver water voor alle mensen en alle leven op aarde. Een feest met een boodschap, dat op 20 juni (de langste dag van het jaar) heel de wereld rond gaat.

Global Water Dances begon met een kleine groep studenten non-verbale communicatie die gemeenschapsdans gebruiken om sociale cohesie te creëren. Ze startten het idee in juli 2008 aan het Schumacher College in Engeland. Global Water Dances is als wereldwijd evenement voor het eerst gelanceerd in juni 2011.
Deelname aan planning van plaatselijke evenementen aangaande Global Water Dances staat open voor iedereen die er van houdt om te bewegen.

waterdans4De tweede globale prestatie werd uitgevoerd op 15 juni 2013. Op die dag werden op meerdere plaatsen over heel de wereld een reeks van dansen gericht op water kwesties uitgevoerd. Het blijft een artistieke initiatief, gericht op de kritische behoefte aan veilig drinkwater. Hiermee willen deelnemers een lokale verbinding maken met de wereldwijde gemeenschap en er voor ijveren dat alle mensen toegang hebben tot schoon drinkwater, zodat ook het water dat we drinken en dat door ons lichaam stroomt ons in stand houdt, en ons geen schade berokkent.

waterdans2Het evenement bestaat uit 4 delen:
I. Een ritueel of een openingsceremonie, die specifiek voor iedere locatie.

II. Een waterdans gemaakt door plaatselijke choreografen, met lokale  muziek, rond lokale problemen met water.

III. Een gezamenlijke choreografie door alle artiesten wereldwijd op hetzelfde muziekstuk, met aansluiting van de deelnemers en het publiek wereldwijd. (De muziek kan worden gedownload van de ‘voor CHOREOGRAFEN pagina, waarop je ook de video kan zien en de geschreven instructies voor de choreografie.

IV. Deelname van het publiek aan een zeer eenvoudige dans. De bewegingen kunnen ter plaatse aangeleerd worden, of voorafgaand reeds geleerd zijn.

Slechts 2,5% van het water op de wereld is zoet water.
En van die 2,5 is het meeste van het wereldwijde zoetwater moeilijk bereikbaar of beschikbaar. Een minuscule 0,4% zit in oppervlaktewater van meren en rivieren, en als vochtig in de lucht. Maar liefst 69,5% is bevroren in gletsjers, sneeuw, en permafrost. En een 30,1% zit in ondergrondse watervoerende lagen.
Eén miljard mensen, ongeveer een persoon op 8, heeft geen toegang tot schoon water.

waterdans3Door klimaatverandering, milieuverontreiniging, intensieve landbouw, sproeistoffen, fracking ed. is er steeds minder schoon water beschikbaar.
Als de Wereld Waterdans dag hiervan meer mensen bewust kan maken om samen voor verbetering te zorgen is dat zeker een prima initiatief dat navolging verdient. Leuven, Leopoldsburg, Oostkamp, Brugge, Gent, Antwerpen, Kortrijk, Brussel, Oostende, Rotterdam, Amsterdam, Den Haag… deden ook al mee.

Meer plaatsen, en mogelijkheden om volgend jaar zelf ook mee te doen vind je via http://globalwaterdances.org/

Islam niet-dansen

Cultuur, Dans, Mens en samenleving, Onrecht, , ,
Na alweer een bericht over dansende moslims die hiervoor nogal middeleeuws met zweepslagen gestraft werden ben ik toch eens even gaan zoeken of en waarom moslims niet (mogen) dansen. (Er worden trouwens ook nog andere gruwelijk(er) barbaarse straffen toegepast.)
Naast Sufi (en Derwisjdans) behoren historisch gezien wel gevechts- en zwaarddansen, buikdans, kettingdansen (armen ingehaakt) en zelfs religieuze dansen (op gezongen verzen) tot de (pre) moslimcultuur.
De Koran zelf zegt hierover, voor zover ik het kan achterhalen, helemaal niets. Pas later wordt verklaard dat dansen een handeling van de ongelovigen is.
Jalal al- Din Rumi (° 1273, Turkije) was de stichter van de mystieke orde Mavlana en bekend als de dansende Derwisj. Zijn gedichten met grote muzikaliteit en beeldende taal waren het hoogtepunt van de islamitische mystiek.
In 1925 liet Mustafa Kemal Ataturk (geestelijk leider) in zijn strijd tegen het mysticisme het klooster van Konya sluiten en verbood hij het dansen. Pas in 1960 werd het verbod opgeheven. (!?)
Maar de huidige geestelijke leiders vinden het blijkbaar nog steeds een verderfelijke bezigheid.
“Het is voor de man niet toegestaan om te dansen en te zingen, en voor de vrouwen is het zingen tijdens een huwelijk wel toegestaan, deze zang mag geen schaamteloosheid, flirterig gedrag of fitnah bevatten, maar het mag alleen plaatsvinden tussen vrouwen onderling.
Het dansen van een vrouw in de aanwezigheid van alleen vrouwen tijdens feestelijkheden, zoals huwelijksfeesten e.d. is toegestaan onder de volgende voorwaarden:
1.Het dragen van fatsoenlijke kleding die haar vrouwelijke vormen niet accentueert.
2.Het niet imiteren van mensen van zedeloosheid.
3.Het niet op een buitensporige wijze dansen, waardoor de lusten van anderen worden aangewakkerd
(Anderen halen er nog wel meer restricties bij.)
Enkele bronnen stellen dat mannen op dezelfde manier ook wel samen mogen dansen, zolang ze maar hun awrah (deel van het lichaam tussen de navel en de knieën) bedekt houden en niemand verleiden.
Mannen en vrouwen die samen dansen is absoluut hara(a)m, behalve wanneer een vrouw danst voor haar echtgenoot.
Ik heb er, gewoon uit respect voor mijn medemensen, alle begrip voor als een godsdienst een verbod oplegt voor moorden, vechten, verkrachten, verminken… Maar iets zo sociaal, vrolijk en vredelievend als dansen??
Ik heb hier (Limburg) nochtans al optredens van manlijke volksdansers gezien (die ook in het bijzijn van vrouwen dansen, foei). Er zijn dan ook nog steeds regionale volksdansen in moslim gemeenschappen.
Ook ben ik al op een moslim huwelijksfeest geweest waar gedanst werd. Er stonden zelfs gelijktijdig mannen en vrouwen in dezelfde zaal op dezelfde dansvloer. Gelukkig zijn dus niet alle moslims even eng-denkend.
Ja, alcohol mag ook niet. Maar als je de mannen regelmatig vrolijk naar de vestiaire ziet gaan, en nog plezieriger terug komen; of je ziet de camouflerende bruine papieren zakjes op tafel staan, dan weet je dat er geen kat in een zak zit, en waar ze hun spul vinden.
Ik gun het hen.
Mensen zouden (vooral zichzelf, hun geloof en) hun leven minder ernstig moeten nemen, en meer moeten dansen, dan welk klagen en ruzie maken. En meer bekommerd zijn om elkaar, als (samen)levende buren, zonder belemmering door verouderde, onaangepaste en verzurende  regeltjes. Anno 21ste eeuw…
Dans jezelf en de wereld vrij.

Dansmaatje

Dans, ,

Laatst op een Salsa & Boogie night werd een korte reeks disco afgewisseld met bachata. 
Eén disco koppel bleef gewoon enthousiast verder disco dansen. Wat perfect kan. Beiden genres gebruiken, zoals de meeste songs, een 4/4 maat. Waardoor het volgende koppel dat de vloer op kwam er ook prima op kon dansen wat zij er in voelden en hoorden: chachacha. Pas het derde koppel had de mening die ik in dit geval ook met de DJ deelde.  Zelfde muziekje, 3 verschillende dansen. Moet kunnen.
Twerkt als het ritme goed zit… Zolang je de anderen maar respecteert en niet als een pletwals wegdrumt.
In dansscholen zie je het ook soms. Vooral waar er niet aangekondigd wordt welke dans er komt.  Op basis van de muziek bepaal je zelf de dans. Vaak merk je dan dat het eerste koppel op de vloer de trend zet. Zo wordt een boogie soms een quickstep. Of andersom. Ik heb al samba’s zien veranderen in salsa’s. Chachacha en disco zitten elkaar vaak heel dicht op de hielen. Samen met veel minder vaak gedraaide merengue.
Mambo en salsa zijn voor veel danser absoluut niet van elkaar te onderscheiden, om nog maar te zwijgen van een opsplitsing in stijlen als bijvoorbeeld Cubaanse salsa en LA style.
En eigenlijk vind ik het wel prettig als dit allemaal broederlijk naast elkaar kan.
Wel pijnlijk, grappig en idioot is het wanneer de DJ een foute aankondiging  doet. Zijn langzame wals blijkt een slow fox te zijn. Terwijl vooral enthousiaste beginners blijven proberen om dan toch maar langzame wals te dansen. Zo geconcentreerd dat ze zelfs niet merken dat meer ervaren dansers ondertussen al lang overschakelden op passende slow fox passen.
Eigenlijk zou iedere zich zelf respecterende platendraaier zichzelf moeten verplichten om minstens 2 jaar dansles te volgen. Om niet enkel maar het ritme en de beats  op elkaar af te stemmen of te laten overvloeien. Wat tegenwoordig trouwens geen kunst meer is . De computer flikt het beter dan gelijk welke diskjockey.
Maar vooral om ook oog, of liever nog oor te krijgen voor de maat en het tempo. En arrangement en stijl.
Vaak is het ook een kwestie van gevoel, van eigen aanvoelen. Of ervaring.  Regelmatig wordt er goede, moderne Argentijnse tango muziek gedraaid om gewone tango op te dansen. Naar mijn gevoel vloekt dat. Maar wie bepaalt waar de grens ligt? (Gewoon ieder voor zich toch?)
Ik heb zelfs al bij het doornemen van een playlist met live muzikanten vreemde opmerkingen gekregen. Ze hadden de lijst al voorbereid. Zoals gebruikelijk, gegroepeerd per 2 gelijkaardige dansen. Ze vonden het onbegrijpelijk dat ik een disco en een mambo een verschillende stijl noemde. Om me van hun gelijk te overtuigen speelden ze van beiden een matig stukje, en lieten me op het keybord zien dat het ritme perfect hetzelfde was… Dan is de maat wel vol.
Van muzikanten verwacht je dan toch nog iets meer muzikale kennis en gevoel voor accenten en stijl dan van een platenruiter.
Anderzijds, als zelf deze groepen (would be) ‘professionals’ het verschil niet merken kan je het zeker dansliefhebbers niet kwalijk nemen.
Gelukkig heeft mijn dansmaatje meestal wel hetzelfde gevoel voor maat als ik. 
Dansen is 1 van de weinige dingen die je niet met mate moet doen. Wel op de maat.
Lets just dance and have fun.