Een film vol goede voorbeelden en hoop. Ik zag hem deze week voor de 2de keer. Met al die prachtige initiatieven die ik hier om de hoek nergens kan bespeuren. Hier en daar een spatje, een aanzet, een begin… Vaak met vallen en opstaan. En toch weten we allemaal dat verandering nodig is. Demain, dat is toch morgen?
Bloeiende alternatieven voor energie, economie, democratie en onderwijs komen aan bod. De kleinschalige en biologische productie van ons voedsel is de belangrijkste basis voor een leefbare wereld. Het lijkt allemaal te kunnen. Nu reeds. Ergens. Maar hier amper. Morgen?
Het is in ieder geval een mooie prent om in groep te bekijken en er over na te kaarten. Zoeken naar haalbare mogelijkheden. Zoeken naar samenwerking. Als er 1 ding duidelijk is, dan is dat wel dat we geen heil moeten verwachten van politiek en grote bedrijven. Die hangen vast in geldelijke belangen en relaties, groei en winst. We moeten zelf, lokaal, nieuwe initiatieven opzetten, en een leefbaar alternatief uitbouwen naast de bestaande rat race naar de afgrond.
Pioniersvluchten naar Mars zullen de aarde niet redden. Maar ze geven wel aan dat we begrijpen dat we de aarde vernielden. En de mensheid. Maar het blijft een vlucht. Morgen, lijkt soms even ver weg als Mars.
Maar mijn appels zijn bijna rijp. De druiven vallen goed mee dit jaar. De rupsen vreten de Oostindische kers op. Er zit wat schimmel op de barstende tomaten. En het grondwater uit de put krijgt een onverklaarbare en onaangename geur. En op 6 november proberen we weer een paar honderd mensen te bereiken met lokale producten op “Vreucht van eigen bodem”.
En af en toe denk ik dat de bierkaai wat afbrokkelt. Niets doen is geen optie. Vonden de filmmakers ook. Mooi toch? Hopelijk zet het meer in beweging dan een filmprojector. Kijk maar eens…
(En nodig buren, vrienden en familie uit.)
