Categorie archieven: Divers

Dag boek van Beuk (2)

In het Munsterbos in Bilzen (Munsterbilzen, tegen Zutendaal) ligt er een heuvelrug waarop lang geleden beuken zijn geplant. In verschillende exemplaren is er een menselijke figuur uit de schors gesneden.

 

 

 

 

Er wordt wel eens verondersteld dat er hier tijdens Wereldoorlog II soldaten gelegerd waren die zich verveelden, en hun creativiteit hier uitleefden. Een pokdalige stam laat vermoeden dat zo’n figuur mogelijk ook als doelwit voor schietoefeningen werd gebruikt.

 

 

 

Dag boek van Beuk (1)

De woordverwantschap tussen boek en beuk wordt toegeschreven aan de eerste boekingen die op beukenhout plankjes werden gedaan (om dingen te boekstaven), en de beukenhout letters en houtsneden bij het uitvinden van de boekdrukkunst. Soms wordt verondersteld dat de gladde schors als papier werd gebruikt. Daar vond ik nergens bewijs voor. Door die gladde schors is beuk wel de enige boom die als boek gebruikt wordt. Hij wordt vol namen, hartjes en letters gekerfd.

Door zijn dunne bast is de beuk zonnebrand gevoelig, waardoor hij zijn takken als bescherming naar beneden buigt (als hij alleen staat). De haagbeuk herken je vooral aan zijn gespierde stam.

De beukenboeken maken me wel nieuwsgierig. Wie schreef dit, en wanneer? Welke verhalen zitten er achter? Het zal zelden te achterhalen zijn.
In een volgende post presenteer ik de galerij van plaatselijk goed gekende beuken met opvallende figuren. Maar eerst even opwarmen met het kleinere werk. Door het toenemen van de omvang van de stam worden de kerven mettertijd alsmaar breder. Vaak ook onduidelijker door het dichtgroeien van de wonden.

 

 

 

 

 

 

 

 

Genieten, genieten,…

Zon. Zondag. Zonnig. Nog vlug even winkelen voor de drukte begint.
De drukte was al begonnen. Ze razen in grote haast naast me door. Het valt me ineens op dat er nu net voor mij 3 gestreste wagens onder tijdsdruk van een gaspedaal met 2 fietsen op de trekhaak dringend ergens naar toe moeten. Toch vreemd. Als je zo weinig tijd hebt dat je de wagen moet nemen om te gaan fietsen…

Fiets is allicht ook niet meer het juiste woord.  Het zijn overwegend elegante design merknamen met een prijskaartje. Als ik in de buurt ergens moet zijn, gebruik ik mijn fiets van de Aldi om me te verplaatsen. Dus vroeg ik me af: wat gaan die mensen doen? Waar? Waarom?
Er is, vroeg in april, een schitterende, warme dag voorspelt. Ik snap wel dat je dan wilt gaan fietsen. Maar waarom 100 kilometer van huis? Want voor minder neem je met dit weer toch de fiets?

Doen mensen dit om te genieten van de zon, het weer en vrije tijd?
Die dure fietsen zeggen: Nee hoor..!
Genieten is business geworden, en een sociale verplichting.

Zoveel te meer het heeft gekost, zoveel te meer voldoening je jezelf mag (laten) aanpraten. En nog belangrijker: je kan het dan etaleren, anderen de loef afsteken. Meer genieten en gelukkiger zijn dan wie er minder voor uitgaf. Een valse concurrentieslag rond geluk & genieten, die we onszelf steeds meer (laten) opdringen door sociale media. Want je kan natuurlijk niet echt genieten als je er anderen niet mee kan overtroeven.

Daarom moeten die fietsen opvallend duur zijn. De auto ook. En daarom  moet je 150 kilometer verder wat gaan fietsen… Om er een foto van te maken en op facebook te posten: waar & wanneer. Jongens, dat is relaxen en genieten. Een foto van een terrasje met een speciaal biertje erbij, en als het stiekem zou kunnen misschien ook nog snel een plaatje maken van de gegarneerde visschotel van de buren aan het andere tafeltje. Obligatoir en exhibitionistisch genieten! Anders telt het niet… Anders tel je niet. Mee.

En straks die heerlijke (voorspelbare) commentaren van vage kennissen: Genieten! Geniet ervan!! Genieten maar!!! En allicht post er iemand die vindt dat hij het (bijna) beter heeft gedaan ook nog een foto met bijschrift van de eigen ervaring. Of weet er iemand dat je eigenlijk nog 20 km verder had moeten rijden voor nog meer genot. Of dat de iets duurdere garnaalschotel die hij er vorig jaar geprobeerd heeft toch nog net wat lekkerder was.

Misschien waren er ook echt goede redenen om bv hier de fruitstreek te bezoeken. Sinds de Cataract uitzendingen is de bloesempracht die er al decennia gewoon ieder jaar weer is, plots een gegeerde toeristische attractie geworden waarvoor massaal de scooters uit hun nest gehaald worden. De files die daarbij op alle veldwegen ontstaan worden op de radio niet vermeld, maar ze zijn zeker erg ontstressend.

Ik kan u mijn oprit aanbevelen. Bloemen en bloesems van o.a. een kriekenboompje, een appelboompje, een krentenboompje, een kerselaar, rozen (met bottel), magnolia en mahonie. En ook de laatste 2 (of 3) zijn eetbaar.

O ja, omdat het zo warm ging was ik onderweg om nog een doos vanille-ijs te halen. Dat wordt genieten!
Zal ik nog even een foto doorsturen? Of kijkt u bij gelegenheid zelf wel eens op de verpakking in de diepvriesafdeling van uw supermarkt?

(P.S. Hoe vind je de tekst? Heb je er  van genoten?)