In veel huishoudens wordt nogal wat huishoudfolie (vershoudfolie, aluminiumfolie en/of plasticfolie) gebruikt om eten(sresten) enigszins te beschermen tegen bederf en uitdrogen, of vb. kaasgeurtjes bij het onderwerp te houden.
Heel handig, maar het is vooral weinig milieuvriendelijk afval, dat bovendien in de praktijk ook niet gerecycleerd wordt.
In de eerste helft van de vorige eeuw werd ‘zilverpapier’ niet van van aluminium gemaakt, maar van een tinlegering genaamd stanniool (vandaar de Engelse benaming tinfoil). In Vlaanderen en Zuid-Nederland werd het ingezameld voor ‘de missies’. De paters Scheutisten beweren dat het gesmolten werd voor hergebruik. Maar er geen spoortje van bewijs voor dit verhaal.
Natuurlijk zijn een pot met een deksel, of een kom met een bordje er op ook perfect bruikbaar. Of een brooddoos. Maar soms is een alternatief wel handig om een pot af te dekken, of een broodje te verpakken.
Je kan bijenwas au bain Marie verwarmen. Het doek moet je voorverwarmen op de kachel, in de oven of met een strijkijzer. Daarna kan je de was er op/in ‘schilderen.
Een andere methode is de was te raspen en over het doek te verdelen, en die dan in de oven te laten smelten en verder uit te smeren.
Gezien de risico’s om schimmels en bacteriën over te dragen gebruik je het best niet, of slechts één maal, om vochtige groenten, vlees of vis in te wikkelen.
Om de was soepeler te maken wordt er vaak wat jojoba olie (bij kamertemperatuur vloeibare was uit de zaden van de jojobastruik (Simmondsia Chinensis) toegevoegd. En/of wat hars (wondvocht van naaldbomen). Beide producten zouden ook de ontwikkeling van schimmels en bacteriën remmen.
In Angelsaksische landen zijn de doeken in meerdere maten ook in de handel te vinden.
Een waardig alternatief voor het industrieel voor éénmalig gebruik geproduceerde milieubelastende afval.