Woestijnen vruchtbaar maken

Als het over honger in de wereld gaat, komt vaak het vruchtbaar maken van woestijnen ter sprake. Het wordt vaak afgewimpeld als een onmogelijk probleem: te droog, te heet en geen water.  Waardoor woestijnen nog uitbreiden. Terwijl er tal van voorbeelden zijn om woestijnen te vergroenen.
(En wat die honger betreft: ondertussen weten we dat er voedsel genoeg zou zijn, als het eerlijk verdeeld zou worden. Als we in het westen niet zo veel zouden verspillen, en niet ongezond teveel zouden eten.)
Eén koppel plant in Yin Yuzhen (Mongolie) 600.000 bomen op 28 jaar om woestijn in woud te veranderen. Wind en zand vernielden het plantgoed meermaals. Maar door te blijven planten en water geven overwonnen ze de woestijn.
India heeft door ontbossing en verwoestijning steeds minder ruimte voor landbouw, dieren en natuur. In 1979 zag de toen 16-jarige Indiër Jadav “Molai” Payeng dat een groot aantal slangen door een overvloed aan regenwater naar een zandvlakte werden gespoeld. Geen enkele slang overleefde het, omdat er geen bescherming tegen de hitte was. Daar is de schaduw van bomen en planten voor nodig. Hij vroeg aan de lokale overheid om een bos te planten, en kreeg te horen dat er niets zou groeien, behalve misschien bamboe.
De tiener begon in zijn eentje bamboe te planten en water te geven. Toen die het goed bleek te doen, begon hij na enkele jaren ook bomen en andere planten te zaaien. Hij importeerde zelfs rode mieren, om het ecosysteem en de eigenschappen van de grond te verbeteren. En 30 jaar later is zijn werk gegroeid tot 550 hectare bos. Hij leeft als kluizenaar in zijn eigen bos dat nu vele dieren en plantensoorten huisvest waaronder vijf tijgers en neushoorns.

Het bos ligt in Jorhat, zo’n 350 kilometer van Guwati in het Noord-Oosten van India.
Het lokale agentschap voor bosbeheer kent pas sinds 2008 het project van Molai. Toen waren 100 op hol geslagen olifanten in het bos terechtgekomen, nadat ze achtervolgd werden door dorpelingen die er last van hadden. Nu werkt het agentschap samen met Molai om het bos en de dieren te beschermen.

Een Chinese wijnboer maakt wijn in de Gobiwoestijn (grens China-Mongolië, bij Wuhai city). Dat is één van de droogste plekken op aarde. Bovendien duiken de temperaturen ieder jaar maandenlang meer dan 20 graden onder het vriespunt. De wijnstokken worden dan ter bescherming 6 maanden onder het zand begraven. In de zomer wordt het 40 graden. Water wordt uit een nabije rivier opgepompt, want in de zomer valt er meestal geen druppel regen. Gezien wijn booming business is in China, en er extra betaald wordt voor exclusieve woestijnwijn, is Chateau Hansen
inmiddels een lucratieve zaak.
Maar het kan ook met minder kapitaal. 
Door dauw te oogsten.
In Israël is er een Tal Ya dauwvanger ontwikkeld, een soort trechter waar een plant door kan groeien. 
Dauw kan er tegen condenseren en naar de plant vloeien.

De Waterboxx is een emmer met een soortgelijke, geribbelde deksel op. 
Het condenswater wordt via een lont naar de plantenwortels gevoerd. 

Ook doeken en zeilen kunnen dauw opvangen.

Condens- en mistnetten in de Andes en de Atacama woestijn zijn hiervan een voorbeeld. 
De uit bamboe plaatselijk te maken fog catcher van Warka Water vangt in Peru en Chili 50 tot 100 liter water per dag.
De zaï techniek wordt in arme (zand)gronden en onvruchtbare woestijngebieden gebruikt. In zaai- en plantputten wordt organisch materiaal gedumpt om planten als in potten te kweken en van voedingsstoffen en vocht te voorzien. Yacouba Sawadogo, een boer in de Sahel  (Burkina Faso)  gebruikt dit (cordons pierreux en zaï holes) om bodemerosie, uitdroging en verwoestijning te bestrijden. 
The Eco System return Foundation doet aan vergroening en woestijnrestauratie.
In Spanje vindt je LIFE+Los Desiertos Verdes (the green deserts)
Alan Savory geeft een populaire maar ook misleidende TED (Technology, Entertainment and Design) talk. Maar als idee en Voorbeeld van ‘out of the box’ denken toch interessant: vergroening door begrazing
 
China plant al enkele jaren massaal bomen om de oprukkende woestijn tegen te houden. 
Nog veel meer vindt je onder ‘Desert greening’ via je zoekmachine.
Ooit, ergens tussen 10.500 en 6.000 jaar geleden was de Sahara (groter dan de U.S, de grootste hete woestijn) gedurende enkele eeuwen groen. Ook een 5-tal ander woestijnen waren lang geleden begroeid.
Vergroening van woestijn is theoretisch mogelijk voor 32 miljoen km² woestijn (ongeveer 2x de oppervlakte van Rusland).
Als je leest wat een gemotiveerde enkeling  kan presteren op 10 jaar, is het eigenlijk onbegrijpelijk dat regeringen verwoestijning niet efficiënter aanpakken. Als ieder land met meer dan 20 gevechtsvliegtuigen bij de volgende aankoop er ééntje zou schrappen, en dat budget met enthousiaste vrijwilligers aan herbebossing zou besteden,

Eén reactie op “Woestijnen vruchtbaar maken

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *