Spectaculair! Pingpongballenhagel ranselt de bladeren van bomen en planten.
Indrukwekkend… onhoudbare modder- en waterstromen die straten in rivieren verandert.
Zag je de beelden ook? Op TV of internet? Enorm toch?!
Maar pas bedreigend als het ook om de hoek gebeurt. Zag je de foto’s en de filmpjes? Weerfenomenen die we hier nooit eerder gezien hebben. Wolken met namen die we voorheen nooit hoorden. Dagen achtereen steeds weer onweer. Grijze dreigingen die we enkel kenden van beelden van de andere kant van de wereld. Nooit gezien hier, niet door ons, en niet door onze ouders.
Sensationeel! Maar een echt probleem is het natuurlijk pas als het je zelf overkomt. De pannen die van het dak geranseld worden. Het water dat kniehoog door de woonkamer stroomt. De bomen die tot brandhout worden gezwiept. Maar dan nog, de verzekering dekt het wel. Of er komt zelfs een rampenfonds tussen. Ook de boeren moeten vergoed worden.
Een hele voor-zomer krijgen we het ingepeperd. En hier en daar begint het te dagen: het is 5 na 12… We hebben het niet gehaald. Hoe lang gaan verzekeringspremies nog betaalbaar zijn? Wat kunnen we nog doen? Of eigenlijk: wat kunnen ‘ze’ nog doen? Want uiteraard kan ik zelf mijn auto niet missen. En ik wil geen duurder eten, liever goedkope en bewerkte import van genetisch gemanipuleerde en besproeide monoculturen. En iedere dag een flink stuk vlees.
Dat dit weer niet meer normaal is, daar is Jan Modaal het mee eens. Dat er een verband is met klimaatverandering begint ook te dagen. We willen dat de industrie verandert, en de landbouw, de veeteelt en de politiek. Maar we blijven denken met onze portemonnee. En daarom verandert er bitter weinig. Een goede, gezonde aarde waar dieren en mensen zich gelukkig voelen, dat heeft geen geldwaarde. Is dus –nog steeds- geen streven.
Ik heb weer ruimte om in het najaar nieuwe fruitbomen te planten. Die doen het overigens prima op iedere gazon. En fruit verteert beter dan gras.
En als je gezond en lokaal je eten koopt bij de boer, dan kan die er ook van leven. En gaat hij ook (meer) produceren. En werk maken van een levende aarde, i.p.v. die enkel als dode productieoppervlakte te gebruiken.
Eigenlijk weten we het ondertussen wel allemaal. Maar we doen het niet. We denken nog altijd in ‘geld’. En daarvoor krijgen we de rekening gepresenteerd.