Voeding en contact: wereld- en hamburger

Elke gelijkenis met bestaande personen, gebeurtenissen, of activiteiten berust  niet op louter toeval, maar op observatie. Niets is verzonnen.

wifi1Soms stap ik ook wel eens in zo een zelfbedieningsrestaurant binnen. Als het er niet te druk is ben je snel aan ’t eten. Een warme hap naar keuze. Hoewel je weet dat het een industriële grootkeuken is. Processed food. Nooit van het veld op je bord, maar wel rechtstreeks van de fabriek op je bord. Niet duur, je maag gevuld, en geen afwas of werk.

’t Was ondertussen alweer een hele tijd geleden dat ik er nog geweest was. Dus ik was ook niet verwonderd dat het helemaal heringericht en vernieuwd was. Blijkbaar voelen die zaken zich verplicht om dit om de zoveel jaar te doen. Alles was nog in perfecte staat, maar oké, misschien was het nieuw er van af. Een marketingschreeuw om aandacht.

wifi3Het viel me op dat het voorheen eerder open landschap onderbroken was door een plafondhoge box in de zaak. Dat bleek een groepje van 4 afgescheiden privé eetmodules te zijn. Maar toch aan een kant té open om het echt intiem te maken. Ik kreeg pas een vermoeden in de juiste richting toe ik aan het plafond een groot bord zag met een @. En net boven de tafel een pijl naar beneden, een symbool voor een varkenssnuitstopcontact en een symbool voor Wifi.  Goed bedacht. Voeding –maar dan voor de batterij- en contact –maar dan met internet.

wifi4Aan een hoge tafel vlak voor me zat een jonge noeste werker hard zijn best te doen om het druk te hebben en belangrijk te lijken. Een dienblad met een half weggewerkte dagschotel hinderde nogal tussen een dikke verkoopsmap, gsm, tablet, pakje sigaretten (heu? Waarom moet dat op tafel liggen?), een pen en een rekenmachientje. Bladeren. Tellen. Een spreadsheet erbij. Kom je hier eigenlijk om te eten? Je hebt middagpauze, het is een prachtige, zonnige dag, 50 meter verder ligt een mooi park, en dan probeer je verveeld te doen alsof je met belangrijke dingen bezig bent?

Twee oudere dames schuiven hun dienblad in een knusse @ box. Ze kijken wel even onderzoekend naar de vreemde pictogrammen, maar nemen er verder geen aanstoot aan. Ze komen ook voor voeding en contact. Maar hebben blijkbaar genoeg aan elkaar. Ze hebben geen app nodig.

wifi2Aan het andere eind van de hoge tafel, 3 plaatsen verwijderd van de would-be zakenman, schuiven nog twee druk pratende jonge heren aan. Het gaat over een probleem met verschillende frequenties die niet goed gecapteerd worden, en de ontvangst van meerdere kanalen. En op welke manier het toestel kan getest worden om precies vast te stellen waar er moet ingegrepen worden. Iedereen in een straal van 13 meter is meteen op de hoogte van hun kennis.

Of ze echt honger hebben? Ik denk het niet. De kleine kom soep die een van hen voor zich heeft staan wordt twee keer onderbroken door een uiteraard ook belangrijk telefoongesprek. Ook hiervan kan iedereen binnen het ruime stembereik alle gemaakte afspraken meteen in zijn agenda noteren. Klaar en duidelijk. De frieten zullen ondertussen wel koud zijn.

wifi5Ook de tweede @box ontvangt een koppel. Een kleinigheidje eten. Terwijl zij afruimt haalt hij een platte doos uit een grote winkeltas. Het omhulsel gaat er van af. En daar schittert ze dan. Een nieuwe tablet. Ze blijft in de doos zitten, maar wordt wel uitgetest. Eindelijk wordt de box correct gebruikt. Ze kunnen blij vaststellen dat het ding werkt. Vooral hij lijkt enthousiast. Zij eerder quasi geïnteresseerd. Een meegeleverde stylus veegt ijverig over het scherm. Nog te nieuw om door vuile vingers aangeraakt te worden. Handige box & tools. Verbonden met de wereld, geïsoleerd van je buren.

Net als een mevrouw 3 tafels verder. Met een juweel van een smartphone. Goudkleurige ketting er aan, glitters er om heen. Assorti met haar outfit, oorbellen en kapsel. Met oog voor elkaar. Zij en haar scherm.
Drie bejaarden aan een tafeltje lijken de enigen die gewoon van mens tot mens kunnen kletsen. Maar het heeft niets met leeftijd te maken. Verder zitten 2 bejaarden ieder aan 1 tafeltje wat zielig voor zich uit te staren. Nog geen zin om weer –alleen- naar huis te gaan. Wie weet, loopt er straks toch nog iemand langs die goeie dag zegt of knikt.

Twee twintiger aan een tafeltje bespreken vrouwenzaken. Eentje eet van een kom wok. De andere eet niets. Zit er droog bij. Is waarschijnlijk nog niet ‘van straat’. Is tijdens het praten en luisteren wel voordurend haar schermpje aan ’t consulteren. Bang ergens iets te missen. Verbonden met de wereld. Contact maar geen voeding.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *