Tag archieven: vlees

Mens-gebraad met broccoli en kastanjepuree

mensgebraad1Voor ons gerecht van de dag vraag je aan de slager voor twee personen een biceps. Komen er meer genodigden tafelen vraag dan een flinke hamstring. Als je een gevilde en ontbeende versie koopt is die klaar voor gebruik. Anders kan je het vel tijdens het braden wel laten zitten, dan blijft het vlees langer sappig. Het bot kan je met wat vlees  verwijderen en gebruiken voor een lekkere menso-bucco.

Vraag als het kan vlees van een jong exemplaar, dat is nog heerlijk mals en sneller gaar. Sommige chefs zweren bij importvlees van potige, donkere exemplaren. Anderen vinden vette Amerikanen smakelijker dan magere Oosterlingen. Ook omdat die eersten te veel hormonen bevatten. Maar voor een smakelijk en gezond stukje opteren we toch voor verse mensen uit eigen streek.

mensgebraad2We gaan het gebraad eerst mooi bruinen. Stoof 2 gehakte sjalotjes. Gebruik hiervoor liefst 2 el mensenvet of reeds uitgebakken mensenreuzel.  Het kan ook met plantaardige olie of varkensvet, maar als het kan, doen we het natuurlijk in stijl. Als de sjalotjes glazig worden zet je het vuur hoger, en bak je het gekruid mensgebraad  zonder deksel rond om rond aan, zodat het een mooi korstje krijgt. Prik er daarna enkele kruidnagels in, en bestrooi met takjes verse tijm.

mensgebraad3Laatst zag ik een cartoon van een kalkoen die voor een kookshow op tv gevulde mens ging klaarmaken. Gewoon een keertje een ander perspectief. We maken een beest dood. Meestal op een eerder gewelddadige en brutale manier. Het is al lang geen dier meer…. Het is vlees.
Gewoon spiermassa dus. In die zin kan je een kannibaal geen ongelijk geven: vlees is vlees.

Waarom doen we daar dan zo verontwaardigd over? Terwijl we voor dieren de meest gruwelijke ‘verwerking’ accepteren en doodzwijgen.  En met een smile de barbecue aandoen. Is ons vlees zoveel specialer?

mensgebraad5We hebben blijkbaar onszelf tot koningen van de schepping gekroond. En ons het recht toegeëigend om alle andere dieren te domineren, te bejagen, te kweken, te doden en op te eten.
Stel je voor dat kalkoenen het voor het zeggen hadden, en ons op dezelfde manier behandelden als wij hen. Waarom zouden zij daar minder recht op hebben dan wij?

Vreemde wezens, die mensen.
Maar af en toe zie ik ook wel eens een lekker stuk.

Thuis-slachter(s) gezocht

Ik slacht nog geregeld een konijn of een gans. Je kan ze toch moeilijk laten rondlopen tot ze een rollator nodig hebben?
Geiten, schapen of varkens, dat is al van vorige eeuw geleden.  Voor wie geïnteresseerd is: het hele verhaal staat op mijn website: http://toverleven.cultu.be/geen-vlees-zonder-slacht
Ondertussen is het vastentijd. Waaraan ook een actie ’40 dagen zonder vlees’ gekoppeld is.
We eten inderdaad veel te veel vlees. Niet bepaald gezond voor het milieu, voor de dieren zelf en ook niet voor ons.
Maar sommige mensen kunnen niet zonder. Of willen niet zonder.
Thuis slachten mag nog steeds. Particulieren mogen een varken, schaap of geit thuis laten slachten als ze het vlees voor eigen consumptie gebruiken. Dit moet minstens twee werkdagen vooraf bij het gemeentebestuur worden gemeld. Men ontvangt dan een te bewaren slachtbewijs.
Een paar jaar gelden zocht ik op internet een slachtpen (of slachtmasker). Een kleine versie, met een veer; te gebruiken om vb. konijnen te ‘verdoven’. Via de zoekmachine kwam ik steeds bij een Nederlands bedrijf terecht met een zeer ruim aanbod i.v.m. neerhofdieren. Maar in hun aanbod vond ik geen slachtpen. Dus maar een mailtje gestuurd voor info. Met zeer snel een geweldig verontwaardigde reactie. Dat ik, en een zoekmachine, zouden denken dat zij zo iets zouden verkopen?!
Ik heb toch wel een Duits model op de kop kunnen tikken. Maar ik vergeet het steeds te gebruiken.  De enkel keren dat het van pas kan komen gebruik ik nog steeds uit gewoonte een karate-nekslag.
Vroeger waren al die knuffelkippen en troetelkonijnen gewoon winterkost. Ze kregen geen feestje als ze verjaarden, maar als er iemand verjaarde mochten ze wel op het feest.
Ganzen plukken is een eindeloos werk. (Niet als appels plukken. Hier wordt bedoeld:  pluimen, veren en dons verwijderen.) Daarvoor bestaan wel plukmachines, of plukvingers. Een soort gummivingers of tutters die snel ronddraaiend de pluimen en het dons verwijderen. Handig, maar veel te duur als je het maar af en toe nodig hebt. Dus knutselde ik zelf een houder in elkaar die op de boormachine gemonteerd kan worden.  Daar gummi slierten in… test, 1, 2, …
Het werkt, maar niet goed. De gummi is te hard. Daardoor worden niet alle pluimen geplukt, en het vel wordt stuk geranseld. Mijn zoektocht naar bruikbare latex- of gummislang in zachter materiaal heeft nog geen betaalbare resultaten opgeleverd. Tips blijven welkom.
Een heel gedoe, dat slachten. Een uitstervende traditie.
Vroeger een jaarlijks feest.
Nu vaak met veel weerstand en onbegrip, niet alleen van vegetariërs.
Het is ook een vak, een kunde. En wie het verfoeit of veroordeelt zou consequent moeten zijn en geen vlees meer moeten eten. Het ‘vuile werk’ aan anderen uitbesteden en aanklagen van achter een bord spaghetti bolognese, een barbecue koteletje of een hamburger is wel heel erg hypocriet.
Zijn er eigenlijk nog thuisslachters?
Ik zoek er eentje.
Niet om te slachten, maar om de verhalen.
En eventueel om wat foto’s te maken om het verhaal op de website te illustreren.
Ken je er nog een? Laat eens iets weten?