Omdat ik ze lekker vind heb ik meestal wel wat aardbeien in de kas en in de tuin. Ze zijn vooral smakelijk als ze (net als tomaten) aan de struik kunnen rijpen en rood worden. Helaas wachten de slakken daar niet geduldig op. En als ik dan zo een rooie kanjer wil oogsten blijkt die meestal langs onder al helemaal leeggevreten. De smerige slijmerds laten me alleen nog een misleidend omhulsel. Kunnen we daar niets op vinden? Yes we can!
Vandaag voor het eerst dit jaar wat gewied in de kas. Ik probeer de grond bedekt te houden, dus ik verwijder alleen wat me stoort, wat mijn aanplant hindert of overschaduwt, wat te groot wordt of gaat woekeren. Vooral muur en klaver laat ik graag staan. Prima bodembedekkers, en lekker bovendien. Vooral de vogelmuur. Het houdt de grond vochtig en levend. En mocht het te veel worden, ook de kippen zijn er dol op.
De verse jonge ganzenvoet en brandneteltjes laat ik vanmiddag in het restje soep van gisteren nog heel even meekoken. De jonge klaver en muur die tussen de worteltjes stoort ook. Was ik nu eigenlijk aan het wieden of aan het oogsten?
Er schieten ook al jonge tomatenplantjes uit. Die geef ik ook wat meer ruimte. Om ze terug te vinden, en niet over te slaan bij het water geven.
De (on)kruiden die ik (nog) niet (her)ken laat ik gewoon staan. Als ze binnen een paar dagen wat duidelijker blaadjes en structuur krijgen kan ik nog beslissen of ze mogen blijven, of compost zullen worden.
Dit voorjaar heb ik mijn aardbeienplantjes uitgeplant in bloembakken die ooit een vensterbank sierden. Gevuld met vers gezeefde compost. Waarvan ook de kas een nieuwe laag kreeg.
Verticaal tuinieren leek me een oplossing. Ik heb de plantenbakken met gegalvaniseerd ijzerdraad opgehangen in de kas. Ik ben benieuwd of daar nog een slak in kan. (Tenzij er eitjes in de compost zaten.) Misschien was koperdraad beter, dat schijnt een onoverkomelijke barrière te zijn voor slakken.
Gras groeit slim. Het zorgt snel voor een stevige verankering met een flink wortelstelsel. De jonge sprietjes zijn nog makkelijk te wieden. Maar zodra dit een pluk gras is geworden krijg je dat nog moeilijk volledig weg zonder alle eromheen groeiende plantenworteltjes ook te beschadigen. Dat laat je dus beter niet te lang staan. Die plukjes drop ik op kale plekken (vb. van molshopen) in de wei, en trap ze dan wat vast. Een aantal van hen overleeft dit. Zeker als het op tijd wat regent.
Wat me dadelijk opvalt is dat de planten (ook het onkruid) in de bakken heel sterk reageren op de hoogte. Het verschil met lagere bakken, en zeker met de plantjes op de grond, is erg groot. Iedere halve meter hoogteverschil heeft een sterke temperatuur impact. De aardbeiplanten in de bovenste bakken hebben veel vroeger bloemen. Een gespreide (en ook vroegere) oogst is dus een bijkomend voordeel. En terwijl de tomatenplantjes die spontaan op de grond uitschieten 5 cm hoog zijn, staan er in de bovenste bak al van +15 cm. Die gaan straks in een bloempotje.
De hoogste bak hangt op ooghoogte. Werkt al niet meer zo makkelijk. Dan moet je eigenlijk al op een kratje gaan staan. Maar ik stel me zo voor dat ik dit jaar met een gerust hart de aardbeien wel lekker dik en rijp kan laten worden. En met de warmte op (hoog) niveau, zal ik ook per level kunnen oogsten. Hoop ik.