Interne en externe islamisering i.p.v integratie
Om een internationaal congres voor meer dan 1.000 mensen te organiseren kan je niet overal terecht. Je hebt er al wat ruimte (zalen, gebedsruimte, parkeerplaatsen, catering…) en andere infrastructuur (zitjes, podia, licht, geluid, beveiliging, E.H.B.O., tafels…) voor nodig. En aan die locatie en benodigdheden hangt natuurlijk ook een prijskaartje. Enkele bedrijven zijn gespecialiseerd in diensten voor grote evenementen.
Er werd vanaf de eerste editie zeer veel belang gehecht aan veiligheid. Overweldigend veel meer dan voor een congres van de Getuigen van Jehova, of de Pinkstergemeenschap. Of van een politieke partij. Of geneesheren en specialisten.
Ook buiten de organisatie stonden de voelhorens rechtop. Staatsveiligheid (heette toen nog BOB, Belgische OpsporingsBrigade) was met tolken en mensen in burger aanwezig. Van boven op de liftkooi werd het gebeuren in de congreshal gevolgd. Politie was op de hoogte, attent en (hoofdzakelijk) buiten het gebouw aanwezig.
Op de telefooncentrale lag een checklist om eventueel binnenkomende bommeldingen analytisch te beluisteren, op te nemen, op de juiste manier te reageren en te noteren. Bij een reëel lijkende dreiging was het aan de burgemeester, als hoofd van de lokale politie, om over al dan niet ontruimen te beslissen.
Vooraf werden zalen, kleedkamers, podia en tribunes door explosieven-honden besnuffeld.
Ik schrijf dit op 29/03/2016. Een week na de aanslag op de luchthaven van Zaventem. Vreemd. Ik realiseer me dat ik schrijf over iets dat 20 jaar geleden (!) voorviel. Zonder dat iemand er erg in had, of aandacht voor had. Toen werd de nood aan veiligheid voor een moslimcongres blijkbaar hoger nodig geacht dan nu de beveiliging tegen islamitische aanslagen.
Zowat alle nodige infrastructuur werd door de organisatoren voor de eerste editie bij de event-locatie ingehuurd. Er werd goed en vlot samengewerkt op vlak van organisatie en techniek.
Bij de tweede editie bracht de organisatie een eigen geluidsinstallatie en een beperkte veiligheidsdienst mee. De volgende keer was die uitgebreid, zowel met personeel als met detectoren. En was er een eigen firma voor belichting. En eigen catering. Geen, of zo weinig mogelijk pottenkijkers. Geen, of weinig vertrouwen in niet-moslims. Enkel incrowd.
Die trend zie je ook in de samenleving. In het gebruikte economische model zullen moslims onderling kapitaal samenbrengen om een zaak op te starten. En zullen ze producten en diensten indien mogelijk uitsluitend bij andere moslims aankopen. Hoe hard niet-moslims ook werken aan en pleiten voor integratie, het tegendeel wordt bereikt.
Daesh/Isis zal het Westen niet veroveren. Maar de verbindingen tussen- en gedragscode van moslims zijn er wel een blauwdruk voor. En extremisten gebruiken die. Niet-gelovigen zullen daar harder onder lijden. Maar ook de gelovigen en gematigden zullen niet gespaard worden van extreme betweters.
Ik herinner mij de moslimmeisje die in de jaren ’80 in jeans en zelfs in rokjes naar cursussen kwamen, zoals zo vele anderen. Ze praatten en deden mee met activiteiten. Aten en dronken mee. Maar ergens in de jaren ’90 mochten ze ’s avonds niet meer alleen op straat lopen. Gingen ze hoofddoeken dragen. Bedekten ze steeds meer van hun haar en huid. Gingen ze steeds meer tot een andere sekte behoren. Onder druk van hun omgeving. De islam wil geen integratie.
Ik had moslimcollega’s. Toffe mensen en goede werkers. Ik ben op bruiloften geweest waar het bruidspaar (mannen en vrouwen samen in dezelfde zaal) letterlijk geld en goud kreeg omgehangen. Voor ons een wat vreemde bedoening, om te horen omroepen hoeveel geld nonkel Mehmed had gegeven. En omdat alcohol niet toegelaten was in de zaal, konden we samen met de mannen (vrouwen niet) in de vestiaire stiekem een slokje gaan nemen.
En op vakantie stond de booze in een bruine papieren zak op de tafel. Geen glazen, wel koffiekopjes. Maar die losbandigheid durven nu nog weinigen zich veroorloven.
Ik zie de wereld veranderen. En ik zie de moslimgemeenschap zich steeds verder afkeren van alle niet-moslims. En daar steeds sterker uiting aan geven.
Eerst verbaal. Vrije meningsuiting. Sharia4Belgium.
Maar ook steeds gewelddadiger.
Het is geen plotse omslag. We zien het gebeuren. En laten het gebeuren. Want we willen vooral vriendelijk en gastvrij zijn. Tonen hoe begripvol en verdraagzaam we zijn.
Als er iemand eens een kritische bedenking maakt wordt er ”Racist!” geroepen.
En dan kruipen we weer braaf in onze schelp. En zwijgen.
En laten gebeuren.
Politici voorop.
Integratie?
Mislukt!
ISlam IS gevaarlijk
(1) Strategische geplande hegemonie(*)
(2) Interne en externe islamisering i.p.v integratie
(3) Discriminatie en gettovorming
(4) Islam is geen godsdienst
(5) Niet alle moslims zijn gevaarlijk
(6) Demografisch democratische overheersing