Van de maag verwijder ik de taaiste delen van de binnenkant, en de elastische, kraakbeenachtige verbindingen aan de buitenkant. Die eindigen in de soep, waarin ze gemixt en nogmaals meegekookt worden. De rest snijd ik in plakken en gebruik ik als broodbeleg. Het is zacht, en heeft een eigen, aparte smaak.
De gal is een blaasje met een bittere, groene vloeistof dat aan de lever vast zit. Je moet er erg voorzichtig mee zijn. Als de vloeistof over lever of vlees loopt wordt het zo bitter dat je het best kan weggooien. Oneetbaar. Om de gal te verwijderen moet je dus niet proberen die weg te snijden, maar eerder proberen een klein stukje lever weg te snijden waar de gal aan vast zit.
De lever gebruik ik enkel als hij gelijkmatig van kleur is. De lever is een hard werkende, chemische fabriek die enorm belangrijk is in het lichaam. Hij verwerkt dagelijks heel wat diverse afvalstoffen en giftige producten. Maar een lever kan niet alles aan. Als hij gevlekt is, of er (witte) stippels op zitten, of afwijkt van een normale, gezonde, bruine kleur, dan gooi ik hem weg. http://toverleven.cultu.be/niet-eetbare-dieren-delen
Liefhebbers van ganzenlever zullen nu mogelijk hun voorhoofd fronsen. Ze kennen ganzenlever als een gelige zachte crème. Vergeet het maar. Dat gaat over de zieke lever van dwangmatig en eenzijdig met maïspap volgespoten beesten.
Overigens vind ik ganzenlever net zo weinig speciaal al kippenlever, of varkenslever, of welke lever dan ook. Net als bij oesters, zalm, kaviaar, … gaat het om producten die door marketing zijn opgeklopt tot dure specialiteiten. Terwijl het vroeger vaak minderwaardig voedsel voor arme lui was. De smaak van oesters of kaviaar zou ik trouwens eerder omschrijven als die van flauw zeewater. Maar als je het duur kan verkopen wordt het vanzelf wel lekker.
Het ganzenvet bewaar ik in de koelkast. Het smelt zelfs al op kamertemperatuur. Ik gebruik het gewoon in de keuken om te bakken.
De beentjes tenslotte belanden, gewikkeld in krantenpapier, in een heet brandende houtkachel. De resten daarvan worden via de composthoop weer gerecycleerd.
Meestal krijg ik wel afkeurende commentaren als ik iets schrijf over slachten. Ik heb er niet zo’n probleem mee. Je commentaren zijn welkom als je zelf niet meerdere keren per week vlees eet. En als je met Kerst weer niet aan de kalkoen zit. Want ook die dieren werden op jouw verzoek geslacht. Ik zou het eerlijker vinden als je ze zelf had geslacht, i.p.v. het vuile werk uit te besteden.
Ben je vegetariër met commentaar? Daarop kan ik maar 1 ding zeggen: je hebt gelijk.
Eeuwen lang is slachten en vlees eten in onze contreien wel de manier geweest om koude winters te overleven. Maar tegenwoordig zou het ook wel op andere manieren kunnen. Maar ik hang nog wat vast in oude tradities, en vooral in dingen die ik zelf in de hand heb. Zelfvoorziening dus.