Dure meesterkoks maken gerecht krom.
Rechtvaardig lijkende acties worden soms als onrecht gepresenteerd.
Criminele feiten worden niet als dusdanig behandeld omdat relaties, geld en verjaringsprocedures verijdelen dat recht geschiedt.
Recht kan je krom trekken met (veel) geld.
Als de politie na een achtervolging een wetsovertreder snapt zou je dat ongeldig kunnen laten verklaren omdat de politie te hard reed.Een bewoner die een inbreker het huis uitmept is een crimineel.
Idem voor een juwelier die zijn zaak gewapend verdedigt.
Ken je dat soort onrechtvaardig lijkende voorvallen die je maag doen omkeren?
Zoveel te groter de zaak, zoveel te duurder de advocaat. En zoveel te erger er een loopje wordt genomen met recht en waarheid. Quasi onschendbare klerikalen, politiekers en hoogwaardigheidsbekleder, frauduleuze falingen en door een psycho-dinges ontoerekeningsvatbaar verklaarde killers passeren geregeld de revue.
Maar ook topcriminelen hebben geld. En daarvoor buigen gehaaide advocaten. Geboefte kan zich met geld dat ze putten uit illegale activiteiten de beste advocaten permitteren. Advocaten worden bv betaald met drugsgeld. En dat weten ze. (Ook al wordt dat gecamoufleerd door een ‘goed draaiend koerierbedrijf’ waar niemand iets over terugvindt, maar dat wel dagelijks 1500 ‘pakjes’ aflevert. Jaja, een bloeiende sector voorwaar.)
Hun pleidooien gaan niet over de begane misdaad, maar over de administratie van de recherche, over de procedures en de kleine lettertjes daarin. De fouten (die ze zoéken) in processen en werkwijzen staan niet in verhouding tot de criminaliteit waarover het gaat. Ze worden dus uitgevlooid en gebruikt als onacceptabel excuus om misdadigers vrij te pleiten, niet op basis van hun daden of de waarheid, maar door fouten in de rand van het onderzoek. Er is geen evenredigheid of evenwicht tussen de regels waarmee criminelen bejegend worden en het kommaneuken op die voor politie en gerecht worden gebruikt. De weegschaal van vrouwe Justitie wordt door bankbiljetten met een geurtje uit balans gebracht.
Het is bovendien een vrije keuze van de advocaten om voor geld misdaad vrij te pleiten. En zich daardoor met misdaadgeld te verrijken. Op het ogenblik dat ze gevraagd worden om te pleiten, en ze hierop JA antwoorden, hebben ze het dossier nog niet bestudeerd en deze fouten nog niet ontdekt. Ze kiezen dus éérst voor het geld. Daarna zoeken ze fouten. Niét de waarheid of rechtvaardigheid. Dat is duidelijk ondergeschikt. Want over de criminele fouten wordt zelfs niet meer gepraat, enkel over fouten van onderzoekers.Bij wijze van statement en boycot hoop ik dat geen enkele burger, dienst of bedrijf met rechtvaardigheidsgevoel zelfs nog maar (betaald) advies vraagt aan (een van) deze geldwolven.
Gerechtigheid is blijkbaar geen recht, maar een schaars goed, dat je enkel met veel geld kan kopen. En straffen zijn ook met geld weg te wuiven.
Wie is er dan nog verwonderd dat mensen geen vertrouwen meer hebben in het gerecht?
We hebben nog zoveel vertrouwen in rechtspraak dat we steeds vaker het recht in eigen handen nemen. Gestolen wagen en smartphones zelf terug halen, winkeldieven en wegpiraten op sociale media feliciteren enz.
Ons recht is niet meer vaardig.
Veel mislukte advocaten kiezen voor een carrière in de politiek. Dus of de politiek onze rechtspraak ooit rechtvaardig zal rechttrekken is maar zeer de vraag. Soms helpt het als publieke opinie en media hun verontwaardiging uiten. Zoals onlangs bij zinloos geweld in Brugge. De daders waren meteen op vrije voeten, en onderzoek was niet nodig. Beelden en verbolgen reacties op internet maken dat de zaak ‘opnieuw bekeken’ wordt. (Afwachten maar, zeker?)Wat is er mis met rechtvaardigheid? Die kan toch niet ondergeschikt zijn aan willekeur en geld?
Recht zou gebaseerd moeten zijn op ethiek en waarden, op waarheid, rechtvaardigheid en respect voor gelijkwaardige medemensen.
Dus wat kan je er aan doen…?
I.p.v. achter de tv in slaap te vallen… (De slaap der rechtvaardigen?)
Je laten horen!!