Ganzen zijn dommer dan kippen. En die zijn ook al niet altijd slim. Ze vinden het helemaal niet erg als je hun eten gewoon op de grond strooit. Ze scharrelen hun kostje graag bij elkaar. Zelf eet ik liever uit een proper bord. En voor mijn pluimvee gebruik ik ook bakjes, schalen, kommen…
In het voorjaar (april en mei) beginnen veel bewaarappels te rotten. Ik heb er altijd veel te veel, dus de bruin kleurende verhuizen naar de kippen of ganzen. (De rottende delen vinden ze blijkbaar nog het lekkerst!) Om ze een beetje grondvrij te houden doe ik ze in een bak. De kippen pikken en scharrelen ze er uit, dus mijn manier van opdienen heeft weinig effect. De ganzen lopen de bak om, schudden en scheuren de appels stuk over ettelijke meters. Ik moet zelf wel niet mee-eten, maar ik houd het toch graag proper.
En eindelijk, na 40 jaar, valt me een praktische en gemakkelijke oplossing in. Ik prik een aantal (gehalveerde) appels op een stalen spies en plant die in de grond. Het meeste wordt nu netjes opgegeten. De stukken blijven proper en kunnen niet weggescharreld worden. Minder afval, en het ziet er strak uit.
De overige eetbakjes zijn klein. Om ongenode gasten (als ratten en muizen) te vermijden geef ik nooit meer voer dan ze meteen opeten. De bakjes zijn zwaar genoeg zodat ze niet worden omgelopen. Een oude soepkom, of een botervlootje in beton. De jonge gansjes zijn tevreden met een oud gietijzeren pannetje waarvan de steel was afgebroken
Het water voor de kippen staat of hangt altijd op minstens 10 cm van de grond, zodat ze er geen knoeiboel van maken door er omheen te gaan scharrelen. De ganzen krijgen als ze groter worden een steeds hogere emmer. De kippen een klein opgehangen emmertje. En in hun villa een portofles. Die heb ik graag voor hen leeggemaakt. Meer tips i.v.m. dieren voeren vind je hier.