Tag archieven: leugens

Wij willen leugens. 1. Economie


Verkiezingen of niet, er wordt ons steeds voorgehouden dat het niet goed gaat. En dat het beter kan en moet. Voor iedereen. Al meer dan een eeuw wordt daarbij één mantra gescandeerd: ‘De economie moet groeien!’
En al meer dan 250 jaar bewijst de industriële revolutie dat dit niet werkt. Waarom blijven we die onzin dan geloven? Steeds meer mensen werden uitgebuit, in alle werelddelen. En de aller-aller rijksten werden nog rijker.
Sinds De Club van Rome in 1972 haar rapport ‘Grenzen aan de groei’ uitbracht beseft ieder weldenkend mens met een IQ dat groter is dan zijn of haar schoenmaat dat groei eindig en desastreus is. ‘The sky is the limit’ is een stompzinnige leugen.
Er zijn geen oneindige voorraden steenkool (of andere brandstof).
Er zijn geen oneindige voorraden ertsen (metalen en mineralen).
Er is geen oneindige voorraad drinkbaar water.
Er kan geen oneindige voorraad voedsel geproduceerd worden voor steeds meer monden.
Iedere huismoeder begrijpt die logica. Geen betere economen dan huismoeders. Je kan niet meer uit de koelkast halen dan er in zit. En dat geldt ook voor de aarde.
De economie moet groeien.
Wie zégt dat?
Heeft er al eens iemand ‘de economie’ aan het woord gelaten, en haar (hem?) horen zeggen “Ik wil groeien.”? Wat is economie dan eigenlijk? Iets als een plant of een paddenstoel die wil groeien? Of een kankergezwel? Van economie is er niet eens één definitie. Niemand weet precies wat het is. Maar het moet (blijven) groeien?
Waarom dan wel? We weten toch al dat dit niet kan (blijven duren)?
Waarom durven we niet zeggen wat we weten en beseffen, en stoppen met die waanzinnige groei.
Moeder natuur doet het ons al eeuwen voor. Leven gedijt in een gesloten kringloop. We hebben maar één Aarde. En daar moeten niet alleen wij mee leven, maar ook alle toekomstige generaties. Laten we hen nog die kans, of gaan we gewoon door tot alles op en kapot is?
Als je normale mensen vraagt wat ze willen in hun leven, waar ze zich voor willen inzetten of wat ze waardevol vinden om aan te werken, heb ik nog nooit iemand horen antwoorden: ‘Ik wil dat de economie groeit.’ Of: ‘ Ik wil de economie doen groeien.’
Kent er iemand een idioot die daar wel zijn leven aan wijdt?
En toch krijgen we het telkens opnieuw opgelepeld.
En toch blaten zelf intelligente en hoogopgeleide mensen dit credo telkens opnieuw na. ‘De economie moet groeien.’ Schijnbaar zonder zichzelf ooit kritisch af te vragen waar het eigenlijk over gaat, en of deze dooddoener op ook maar iets van realisme gebaseerd is.
(O ja. Is nodig voor jobs. Die leugen is voor mijn volgend blog.)
Dank zij snelle moderne communicatiemiddelen als tv en internet ziet iedereen ondertussen al een generatie lang dat het compleet fout gaat. En toch blijven we comfortabel mee struisvogelen.
Er zijn wat hoopvolle tekens: consuminderen, recyclage en upcycling, locale landbouw, korte ketens, verpakkingvrije winkels, repair café, spullen delen…
Ze verdienen alle steun, al zijn het pleisters op een houten been.
Iedere verbetering is goed en zinvol.
Maar als je een systeem dat fout is verbetert, blijft het wel een fout systeem.
Terwijl we dat bijspijkeren (en daardoor in leven houden!) zouden we radicaal en creatief out of the box moeten denken.
En zaadjes uitzetten waarmee overal op een nieuwe, kleinschalige en duurzame manier gelukkig kan geleefd worden.
Ook door toekomstige generaties.