Experiment ‘Universe 25’

Amerikaanse wetenschapper etholoog John Calhoun (1972, National Institute of Mental Health (NIMH)) ziet: hemel wordt hel.

Hij creëerde een perfecte utopisch paradijs voor muizen. Onbeperkt eten, drinken, geen roofdieren en ziekte, voldoende ruimte, nesten, comfortabele temperatuur van 20°C, wekelijkse reiniging. Hij onderzocht het effect van de bevolkingsdichtheid op het gedrag.

De eerste 104 dagen (fase A) verkenden vier paren gezonde muizen hun nieuwe leefomgeving. In groeifase B volgde een ontwikkeling met populatieverdubbeling om de 55 dagen. De dieren bleven samen hokken en eten, vormden een hiërarchie en een sociale leven.

Vanaf dag 315 vertraagde de groeisnelheid van de populatie van 620 muizen aanzienlijk.

Het samenscholingsgedrag ontmoedigde het paren. Steeds meer vooral jonge individuen die niet meekonden in de hiërarchie en geen rol hadden in het sociale leven werden uitgesloten en gebeten. Ouderen (vooral alfa-)mannetjes  hielden agressief hun positie, vrouwtjes verzorgden nesten niet meer, doodden zelfs hun jongen. Mannetjes werden kluizenaars (singles), jonge dieren sterven.

In de laatste (stervens)fase (D, dag 560) werden (alfa)mannetjes passief, sliepen, aten en dronken alleen maar (een TV ontbrak allicht), en vrouwtjes weigeren te paren. Homoseksualiteit, agressie en kannibalisme (hoewel er overvloedig voedsel was) boomden. De makste (JC noemde ze ‘mooie’, onbeschadigd door gevechten) muizen kregen de overhand over de agressieve. De sterfte bij jonge dieren bedroeg 100%. Na de 1.780ste dag was de kolonie uitgestorven.

Kleine groepen muizen die in fase 3 een eigen leefomgeving kregen ontwikkelden hetzelfde gedrag als de brongroep. Alle muizen stierven, onder ideale omstandigheden.

Er was permanent  eten voor 9.500 muizen tegelijk, en water voor 6.144, ruimte en onderdak voor meer dan 3.840. De maximale populatiegrootte werd 2.200 muizen.

JC’s conclusie over deze gedragsinzinking: individuen hebben taken en/of een rol nodig, en druk, spanning en stress. Leven zonder doel leidt tot zelfvernietiging. Eerst gaat de geest dood, daarna het fysieke lichaam.

Waarom ‘Universe-25’: het was zijn 25ste  identieke poging met weer hetzelfde resultaat.

Gezien de beperkte oppervlakte die gebruikt werd (ca. 2,5 x 2,5 x 1,5m – hoogbouwnesten) zou een conclusie ook kunnen zijn dat dieren (waaronder mensen) voldoende ruimte en variatie nodig hebben om voor deze voor de populatie destructieve gedragsverandering te vermijden?

2 reacties op “Experiment ‘Universe 25’

  1. Het experiment is 70 jaar oud, hetdateert van 1960! Zijn er recentere pogingen tot herhaling ervan? Zijn er ook kritische artikelen over?

    1. Bij mijn weten is dit niet meer herhaald. Zou er een reden zijn waarom een identieke 26ste poging anders zou aflopen? Als je zoekt op Universe 25 vindt je veel info (experimenten van 1949 tot 1972 dacht ik).

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *