Toevallig moesten we enkele maanden geleden met een activiteit uitwijken. En gingen we naar ‘De Ploeg’. Toevallig op de laatste donderdag van de maand. Wat een fijne ontdekking!
De zaak was gevuld met lekkere, jazzy nightclub music. En dat bleek noch de eerste, noch de laatste keer te zijn. Ik probeer er nu dus regelmatig bij te zijn.
Het Arne Van Coillie Trio bestaat uit Arne Van Coillie (piano), Flor Van Leugenhaeghe (contrabas) en Luc Vanden Bosch (drums en slagwerk). Zij nodigen iedere laatste donderdag van de maand een solist uit voor een live jazz optreden. Het begon in 1999 is in Café Het Schaap in Hasselt, en wordt nu dus (na 3 jaar pauze) in jazz@deploeg verdergezet. (Steenweg 184, Diepenbeek. Vlak bij Hasselt (beetje richting Maastricht.)
Marie-Anne & Chris hebben als organisatoren en uitbaters van De Ploeg een sympathieke formule gevonden om het concert (zo goed als) gratis aan te bieden. Onder de noemer:
BIG BOTTLE JAZZ
Je koopt aan de toog (eventueel per twee) een grote fles drank naar keuze: wijn, bieren, cava, water, frisdrank, …
Waarom?
Hiermee steun je het concert,
heb je meteen genoeg te drinken en is er geen heen-en-weer-geloop tijdens de sessie.
Sociale dimensie aan het verhaal: drink niet de hele avond hetzelfde, maar wissel eens wat drank uit!
Fles niet leeg? Neem ze gewoon mee naar huis!
Voor gewone consumpties in kleine flesjes wordt een meerprijs (1€) aangerekend als bijdrage in de onkosten. Een koopje dus, voor een heerlijke, sfeervolle avond.
(Op de website van De Ploeg zie je ook welk speciaal menu er die avond kan gereserveerd worden, vooraf of tijdens het concert.)
De muziek doet denken aan rokerige kroegen (neen, er wordt binnen niet gerookt), good old days, zwoele nachtclubs, oude films, zwart-wit foto’s, hese crooners, de drooglegging, swinging sixties…
Ik (als leek) vind het virtuoos zoals de muzikanten hun instrument meester zijn. Dit is muziek die niet met computers gemixt en bewerkt, en droog afgespeeld wordt. Dit is levende muziek. Een samenspel van instrumenten, mensen en klanken. Met tussendoor improvisaties en jam-sessies. Solo’s waarbij ieder instrument zijn ‘moment de gloire’ krijgt. Geapprecieerd door het publiek. Dat blijkt uit het applaus en de aanmoedigingen.
Er worden niet gewoon reeksen noten gespeeld. Neen, de instrumenten spreken, vertellen verhalen en brengen pure emotie. Noten wisselen sneller dan gesproken woorden, hoe snel je ook kan praten.
Een warme bas die met de melodie meewandelt. Vingervlugge toetsen die de toon zetten. En een drum die niet stoort, die muziek is in plaats van overschreeuwende beat. Kortom: vakmanschap en feeling voor samenspel. Voeg daar voor mij nog een blazer bij, en de sfeer wordt perfect. Als Sidney Bechet . Alive. I like it. The good life.
Een pareltje dat op ontdekking wacht. En dat, uiteraard, als… muziek in de oren klinkt.
Daar klink ik op. Santé!
See you next time?
See you next time?