Vaderdag

Met mijn vingers als kam woel ik mijn schaarser wordende grijze haren een beetje in de goede richting. Dat moet volstaan om op het einde van een warme (vader)dag nog even een terrasje te doen. De zon is al versluierd, maar de temperatuur nog boven de 20 graden. Een flinke mop slagroom met daaronder wat cappuccino is prima gezelschap om de weekendkrant te doorbladeren, en de sudoku en het kruiswoordraadsel op te lossen.

Er is nieuwe bediening. Jobstudenten waarschijnlijk. Ze kennen mijn bestelling dus nog niet. Het duurt even voor ik door heb dat het gesprek aan het luid lachende tafeltje achter mij over pappa gaat. Met een paar opgevangen flarden krijg ik medelijden met mijn collega. En eigenlijk ook wat met mezelf. Om beter te kunnen volgen zet ik mijn hoorapparaten maar aan. Ja, ouder wordende pappa´s he…

Eentje was met hem gaan winkelen, in de Carrefour. Hij kocht 5 stuks. Ik weet niet zeker waar het over ging, ik veronderstel paren sokken (of ondergoed?). Terwijl er nota bene een aanbieding was voor 6 of 7 stuks, die dan eigenlijk per stuk nog iets goedkoper was. Maar hij had er maar 5 nodig. En ze kon hem maar niet aan zijn verstand brengen dat hij er net zo goed 7 kon kopen. Hilarisch! “Totaal geen shopping ervaring..” weerkaatst een lachebek van de andere kant van de tafel. En hij heeft er echt maar 5 meegenomen en afgerekend. Ik voelde me bijna schuldig in zijn plaats. Blijven hangen in een wereld waar je enkel koopt wat je nodig hebt…. hoe bestaat het.

En hoe ze daarna bij vrienden, of was het familie, nog in affronten vielen omdat de man verdomme gewoon rechtuit was. Terwijl ze vooraf nog zo hadden uitgelegd dat uit eten gaan en bepalen in welk visrestaurant wilden terecht komen heel subtiel moest worden aangebracht. Bijna alsof die vrienden zelf op het idee gekomen waren. Maar nee, de lomperik… Geen takt! Lachen! (Tenminste nu, achteraf.) Die is dan gewoon rechttoe rechtaan. Een man naar mijn hart dus.

En zijn kleding die eigenlijk niet paste bij de gelegenheid. Komaan, hoe haalt hij het in zijn hoofd om daar zo te verschijnen? Je lacht je een kriek…

Waarschijnlijk kon de lol gaan over bijna iedere willekeurige vader met voldoende grijze haren. Het had over mij kunnen gaan. Soms een kleine nuance, maar even goed een oudere, onaangepaste idioot. Die niet kan vakkundig kan shoppen. Zijn oude kleren afdraagt i.p.v. zich geregeld door een modeblad te laten restylen. En alleen koopt wat hij nodig heeft. En waarschijnlijk ziet mijn omgeving me nog veel dommere dingen doen. Even verward als mijn (niet bestaande) kapsel.

Fijne vaderdag, grijsaards! Blijf vooral gewoon doen, en zijn wie je bent. Laat ze maar lachen…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *