PC’s worden steeds sneller, met meer geheugen en opslagruimte. En telkens er weer eentje teveel veroudert, kopieer ik de harde schijf naar een mapje op de nieuwe PC. Die map heet dan ‘Oude PC’. En daarin zit uiteraard ook de vorige map ‘Oude PC’. Een soort Russische poppetjes dus. Vol bestanden en foto’s die ik nooit nog bekijk.

Maar toch, een van die bestandjes deed een belletje rinkelen. Niet op de PC, maar bij mij. Dat ik dat nog altijd bewaard heb… Ik heb het met plezier herlezen. Tegenwoordig is het veel eenvoudiger om iets op internet dan in een papieren boek te publiceren. Ik heb het dus in stukjes geknipt om het als blog te slijten. Misschien kan het nog wel bij iemand een glim- of grijnslach ontlokken.

Er zit wat confrontatie met een ver verleden in. Waar ik weinig last van heb, want ik kijk zelden achterom. Ik ben eerder bekommerd om de toekomst, en heb het te druk met vandaag. Het leert een mens ook relativeren. Het verleden heeft enkel belang als lesmateriaal. Voor wie er van wil leren.

Schrijven doe en deed ik graag. Het leek me dus wel grappig om als niet-auteur een stuk te schrijven over schrijver worden. Tegenwoordig zou het ‘Schrijven voor Dummies’ heten. En uiteraard blijkt het te bestaan…. Een bestseller schrijven voor Dummies, Zakelijk schrijven, Hoe schrijf je een bestseller, Hoe schrijf ik zelf een waanzinnig boek,… En vooral dat laatste had ik dus ook al geprobeerd 🙂

Ik heb later de draad nog eens terug opgepakt, en heb er met die draad toen nog een stukje aangebreid. Maar dat houdt natuurlijk geen steek. Als het een schilderij was kon het de titel ‘Onvoltooid werk’ krijgen. Hoewel er ook van Tolkien ooit een onvoltooid schrijfsel is uitgebracht. Wie weet wat er nog boven komt bij archeologische opgravingen in mijn harde schijf.

Dus (on)regelmatig zal ik er een stukje van bloggen. 16 keer of zo. En als je dan later nog eens alles in één keer leest, zoals ik nu deed, dan wordt die ene, wat rodere draad allicht wat meer zichtbaar en grappig. Ik denk dat de eerste toetsen hiervoor nog op een Oric Atmos zijn aangeslagen. Keigoede computers. Toen. Verleden tijd. En nu wordt het uitkijken naar de Quantum Commodore 2030. Iets voor na de toekomst van Orwells 1984. The year 2525 of zo. The times they are a changin…

Lezer! Mijn leven is, net als dat van U, een grote frustratie. Vandaar dat ik mijn toevlucht neem tot schrijven. In mijn fantasieën beleef in de wildste en meest onwaarschijnlijke avonturen. Als jongeling was ik een sterke, atletische held en scherpschutter. Nu nog spoel ik minstens éénmaal per maand met een knappe blonde vrouw op een onbewoond eiland aan. (Ter verduidelijking, en ook voor mijn vrouw: dit gebeurt in mijn fantasie, uiteraard. U zou me anders, als grijs wordende held met buikje -een beetje maar natuurlijk, van allebei een héél klein beetje. Zo klein nu ook weer niet- nauwelijks meer herkennen.

U begrijpt beste lezer, dat deze frustraties de beste voedingsbodem zijn voor een vruchtbaar schrijverschap.

Het is nochtans goed mogelijk, dat U kilometers papier volschrijft, en dat er geen enkele uitgever te vinden is die bereid gevonden wordt om Uw frustratie uit te geven.

Dagen- wat zeg ik, nachtenlang gezwoeg in het zwijgende gezelschap van de dikke Van Dale, en dat allemaal voor niets. Een frustratie, eens te meer. (En waarom zou U die niet op papier zetten? Omdat deze schrijver dat al reeds gedaan heeft, juist!) Bedenk evenwel, voor U zelfmoord pleegt, dat ook hier weer een vrij eenvoudige oplossing voor de hand ligt. Want waarom zou U zelf Uw boek niet uitgeven!!!

En hiermee komen we dan aan de tweede hoofdvraag: ‘Hoe wordt ik uitgever?’. Geef toe, niets in de titel van dit boek laat vermoeden dat deze vraag in dit literair werk zou behandeld worden. Het is, om zo te zeggen, een extraatje. Anderzijds laat het mij inderdaad ook weer toe om meerdere bladzijden te vullen, enkel maar door losse onderdelen uit het alfabet aan elkaar te rijgen.

Lezer, indien U deze lectuur nu écht wil stoppen, raad ik U aan om nu toch nog een beetje door te bijten. Ik zal namelijk ook deze vraag nog, zeer kort en kernachtig, op deze bladzijde (9, als U goed genummerd hebt!) beantwoorden.

Wat de term ‘literair werk’ betreft, wil ik grif toegeven dat de titel eigenlijk een min of meer praktisch, of academisch werk doet vermoeden. Daar wil ik dan toch bij stipuleren (want zo heet dat!) dat, indien dit boek een bestseller zou worden, het toch nog een antwoord op zijn eigen titel bevat. Maar eigenlijk is dit al een doordenkertje, voor de intelligente lezers (die al afgehaakt hebben). Misschien had ik dan met deze frase het boek moeten openen. Mogelijk zouden kandidaat-schrijvers dan, ondanks alles, toch het hele boek uitlezen. Dat zou de verkoopcijfers waarschijnlijk verdubbelen beste lezer. (Tja, wie zou het andere exemplaar gekocht hebben?) Wie weet, wordt een boek op dié manier een bestseller, waardoor we hier in een vicieuze cirkel komen.

Om deze cirkel te vervolledigen, moet U terug aan het begin van de vorige alinea beginnen te lezen. Op die manier hebt U heel lang plezier van dit boek.

Lezer, ik moet nu zelf even als een ontmijner terug de draad van mijn verhaal gaan zoeken. Mijn gedachten vertoeven namelijk weer op dat eenzame eiland. En er hangt schipbreuk in de lucht. Hetgeen absoluut niet bevorderlijk is voor het voltooien van dit boek. Er kruipt een glimlach om mijn lippen, en een vlieg over het raam. Het gefrustreerde genie in mij fluistert: misschien ben je wel een reïncarnatie van Godfried Bomans. Zo grappig, dat ik er geregeld zelf om moet lachen.