Eerlijkheidshalve dien ik hier te vermelden, beste lezer, dat ik op dit
ogenblik eigenlijk een heel ander boek zou moeten schrijven. Om heel eerlijk te
zijn: ik moet nog één boek afwerken (een paar onbenulligheden nog, dan is het
klaar. U merkte reeds dat dat voor mij geen probleem zou mogen zijn), van een
tweede heb ik me voorgenomen om er enkel zo tussendoor maar wat aan te werken,
en aan het derde (ik heb nog geen titel, maar het zal over de mijn gaan) ben ik
nu volop bezig. Tenminste, dat was de bedoeling. Ik heb er mij speciaal een
ganse week voor terug getrokken. En nu verdoe ik mijn tijd met hetgeen U nu
onder ogen krijgt. We hebben alle twee wel wat beters te doen. En toch, het
schiet net zo lekker op.
(Hier volgt nu dus mijn wandeling.)
Zo best lezer, hier ben ik dan weer. Na een bliksemsnelle en korte
wandeling. Helaas moet ik U mededelen dat deze avondlijke uitstap mij weinig
baat heeft gebracht. Een fietsende, veel te jonge dame die zelfs niet flauw
viel toen ik haar indringend aankeek (nu goed, ze had toch een kromme neus), en
een steentje in mijn schoen. Dat laatste daargelaten zit ik nu weer terug
achter mijn tekstverwerker. Die deze letters spuit. Uiteraard gemotiveerd en
aangedreven door de schrijver.
Maar beste lezer, ik heb me zojuist
tijdens mijn wandeling de bedenking zitten maken, dat ik eigenlijk mijn tijd
beter zou kunnen besteden aan het verder schrijven aan mijn mijnboek. (Dit
lijkt ook weer sterk op poëzie! wees erop beducht!!) (Ik zal later wel even
opzoeken of het woord beducht wel bestaat. Als dat niet het geval is, zal ik
dat hieronder vermelden. Dan hoeft U het zelf niet meer op te zoeken.)
Daarom beste lezer, ga ik nu overschakelen op een andere diskette.
Het spijt me. Ik heb het niet meer gehaald. Op mijn tekstverwerker springt de bladzijdenummering naar het cijfer tien. Indien U dit erg storend vindt, kan U dit antwoord uitknippen en op de vorige pagina plakken. Laat ik duidelijk zijn: dit geldt enkel indien U zélf, en voor Uzelf, dit boek gekocht hebt. Ik persoonlijk heb een hartsgrondige hekel aan mensen die prenten knippen uit de boeken van de bibliotheek, vooral dan uit die boeken die ik nog niet gelezen heb. Ik vind dit gedrag welhaast even ergerlijk als het aantekeningen maken of onderlijnen in deze boeken. Meestal wordt dit -voor naslagwerken- weliswaar maar enkele bladzijden volgehouden, (deze boeken worden namelijk, in tegenstelling tot onderhavig stuk, enkel door intelligente mensen volledig uitgelezen), maar toch getuigt dit van zeer slechte smaak, en van beperkte intellectuele vermogens. Het weze gezegd. Geschreven.
Ik zal mij haasten om tenminste nog binnen het bestek van deze bladzij mijn
gedane belofte in te lossen.
Antwoord: Men wordt uitgever uit pure frustratie.
Hoezo? Zal U zeggen. (Doet U maar).
Inderdaad, U heeft deze vraag terecht gesteld. Dit antwoord is inderdaad
hetzelfde als HET antwoord. Maaaar: het
dient anders geïnterpreteerd te worden!
Een uitgever is namelijk niets anders dan een gefrustreerde schrijver!
Iemand die uit pure frustratie een gans boek volgeschreven heeft, maar er nooit
een uitgever voor heeft kunnen vinden. Aan de traagheid waarmee U deze letters
leest, kan ik wel merken dat deze uiteenzetting Uw logisch redeneervermogen
zwaar heeft aangetast. Als U dacht dat U, behalve schrijver, eventueel ook nog
uitgever zou kunnen worden, is het niet uitgesloten dat U nog een DERDE
frustratie wacht.
Om uitgever te worden moet U namelijk over enig kapitaal beschikken. Dat is
een van de redenen waarom ik nooit uitgever ben geworden.
Als ik merk dat ik, om een een beetje behoorlijk boek op de markt te kunnen
brengen met hetgeen ik tot nu toe heb neergeschreven, nog ongeveer tien maal
zoveel zou moeten schrijven als ik nu reeds gedaan heb, dan begin ik er ernstig
aan te twijfelen of de rest van dit boek ook nog wel grappig zal kunnen zijn.
In ieder geval kan ik nog een reserveparagraaf, die
ik eigenlijk twee uur geleden op bladzijde vijf had getikt, hier aan toevoegen.
(De voordelen van en tekstverwerker!) Dat wordt dus de onderstaande paragraaf.
En daarna ga ik even wandelen. En dan aan het ‘mijnboek’ verder schrijven. Hier
komt ie dan, veel genoegen ermee:
Een compleet boek over alle aspecten van het schrijverschap, voor de naïeve lezer die denkt dat hij kan (leren) schrijven.
Indien U aspiraties hebt om ooit zelf een boek te gaan schrijven, zal
onderhavig meesterwerk U daarbij geenszins kunnen helpen.
Toch kan het de moeite lonen om vooral de eerste pagina’s aandachtig door
te lezen. U hoeft het boek dus eigenlijk niet eens te kopen. U slaat het in de
boekhandel open, en begint gewoon te lezen. (Daar dient een inkijkexemplaar voor.
Doet U dus maar gerust.) Nochtans zal ik zeker niet nalaten een duidelijk
antwoord op de hierboven geformuleerde vraag te geven. Meer zelfs, ik zal op
deze eerste bladzijde reeds een volledig en duidelijk antwoord hierop geven. De
vraag “Waarom is dit boek dan zo dik?” is dan ook ten zeerste
gerechtvaardigd. Het antwoord is even eenvoudig als voor de hand liggend. Stel
dat ik enkel de vraag “Hoe wordt ik schrijver?” zou beantwoorden in
dit boek, en dan liefst ook nog op de eerste bladzijde. Dan zou dit boek
slechts één pagina dik zijn. Nu moet U weten dat ik schrijf ‘om den brode’. Ik
moet dus geregeld een boek van iet-of-wat omvang kunnen afleveren. Want zeg nu
zelf, wie koopt er in Godsnaam een boek van één bladzijde?
(Correctie: een boek van één blad. Een boek van één bladzijde bestaat
namelijk niet.)
Maar om mijn belofte op een duidelijk antwoord in te lossen, zal ik zeer
kort en snel moeten wezen. Daarom:
“Hoe wordt ik schrijver?”
Antwoord: uit pure frustratie.
Als U verstandig bent, laat U het hierbij, en zet U dit boek terug op het
schap. Mocht U in uiterste wanhoop en aangetrokken door de titel van dit werk het
boek reeds gekocht hebben zonder de eerste bladzijde te lezen, probeert U dan
om de rest van dit boek verder te verkopen
voor dat er ezelsoren, bladscheurtjes of vuile vingers (ja, bekijk ze
maar eens!) instaan. Indien U echter een doorbijter bent, en zo onverstandig om
toch verder te lezen, dan zal ik U verder teleur blijven stellen.
Ik voel me namelijk verplicht, aan mijn beroepseer als schrijver, en om het
onderhoud van mijn gezin, om nog ettelijke pagina’s vol te schrijven.
Daarom: een beetje meer uitleg over HET antwoord. “Uit pure
frustratie.” Als aandachtig lezer zou U nu moeten vragen: “Schijvert,
wat bedoelt U daarmee?”
(Zoniet, dan behoort U tot die verfoeilijke categorie lezers die een boek
alleen voor de lol lezen. U ontneemt iedere criticus de zin om nog te lezen,
laat staan te bespreken!)
Terug naar Uw vraag nu:
Aangezien ik deze vraag toch wel voorzien had, zal ik hier ook plaats maken
voor een antwoord. (Gelieve in ’t vervolg wel wat op Uw taal en uitspraak te
letten, anders zal U het als kandidaat schrijver zeker nooit ver schoppen.)
Antwoord op de vraag die bij HET antwoord gesteld kon worden: Kijk, iedere
schrijver is in feite een onnozele hansworst, die in zijn jeugd teveel boeken
heeft gelezen. Tot voor het verschijnen van dit boek was het namelijk nog niet
verplicht om op ieder boek te vermelden: ‘LEZEN KAN DE GEZONDHEID
SCHADEN.” (Art. zoveel en zoveel)
Vanuit die belezenheid voelt de lezer dan de onbenulligheid van zijn
bestaan aan aan den lijve.
Neen, dit is geen schrijf of taalfout, dit is een zeer interessante en
misleidende zinsconstructie. Indien U er problemen mee heeft, lees ze dan nog
maar eens over. Eventueel nog eens. Probeer de zin te verduidelijken door op de
juiste plaats een komma te plaatsen. Indien U echt schrijver wil worden, is dit
een goede oefening. De oplossingen staan achter in dit boek. (Tenzij u de
goedkope, klassikale uitgave hebt.)
