Mijn vrouw is namelijk, moet U weten, onderwijzeres.
Hoewel ik me nu afvraag waarom U dit eigenlijk zou moeten weten. Ik zie er de zin niet van in. Ik zou beter een beetje meer nadenken voor ik zulke dingen aan het papier toevertrouw. Bent U trouwens getrouwd? Of bent U verstandig? Het voordeel hiervan zit hier, dat ik alle taal- stijl- typ- en spelfouten in haar schoenen kan schuiven. Hoewel ze slechts maat 36 heeft. In haar schoenen.
Ik bladerde net even door een paar boekjes in mijn boekenrek. En ik stel vast, dat dit boek minstens ongeveer zowat honderd bladzijden zal moeten tellen. Anders oogt het te dun. Tenzij ik de uitgever kan overhalen om een dikke kartonnen omslag te gebruiken. U weet dus wat U nog te wachten staat. En ik ook.
U moet verder nog weten dat mijn vorige boek vlugger op Uw schap kon staan, mevrouw, ware het niet dat de wonderen der elektronica zeventien naarstig volgeschreven bladzijden uit mijn manuscript hadden laten verdwijnen. Als bij toverslag. Geen spoor meer van terug te vinden. Het waren de bladzijden 83 tot en met 101. U kan zich mijn ontgoocheling voorstellen. Ik werkte aan bladzijde 223 toen ik dit ontdekte! Geen enkele uitgever die een dergelijk boek wil uitgeven. Dat betekent niet meer of niet minder dan dat het zes maanden langer zal duren voor ik een Beroemd Persoon wordt. Misschien had ik het dan toch beter in de politiek geprobeerd.
Kortom beste schrijver in spe mijn eerste twee boeken liggen nog steeds bij de uitgever (een al méér dan een jaar!), het derde is nog niet gecorrigeerd, en aan het vierde ben ik nu aan het schrijven. Of beter, als U dit leest is het af. Waarmee ik enkel wil zeggen, dat schrijven meer is dan schrijven. Ik kan op deze manier namelijk nog dertig boeken schrijven. Als enkel mijn vrouw ze leest, zal mijn beroemdheid slechts een uitermate plaatselijk karakter hebben.
Waarbij ik toch met een gerust geweten kan zeggen, dat ik thuis de beste schrijver ben.
Ik heb dus gisterenavond voor het eerst na meer dan een half jaar deze tekst herlezen. Behalve hetgeen ik net heb geschreven. “X”, sprak ik tot mezelf, want ik heb nog steeds geen beslissing genomen inzake het gebruik van een schuil- of mijn echte naam, “X”, dus, ” het wordt tijd dat je nog eens een poging onderneemt om grappig te zijn. Maar het IS moeilijk. Als je geen vakantie hebt. Ik ga eerst een ijsje eten. (Ook hier wil ik in de toekomst eventueel wel een merknaam vermelden. Of in ruil voor gratis ijsjes ronduit toegeven dat ik bij voorkeur bij Vica mijn smaakpapillen ga verwennen). Ik heb overwogen om dit schrijfsel uit te breiden en te verfraaien met mopjes. Vb. mopjes over blondines, een haast onuitputtelijke bron van vermaak. Al naar gelang de geografische en etymologische omstandigheden kan ‘blondjes’ vervangen worden door ‘Hollanders’, ‘Limburgers’, ‘Ieren’ of andere etnische groepen. Voor een internationale schrijfcarrière lijkt de ‘zoek en vervang’ functie” van mijn tekstverwerker dan ook onmisbaar. Bij een summiere test bleek dit echter niet helemaal correct als werkwijze. Niet alle ‘Hollanders’, ‘Limburgers’, ‘Ieren’ blijken over de soms nodige vrouwelijke attributen te beschikken. Daarbij komt nog dat een kennis me onlangs in vertrouwen heeft toevertrouwd dat er slechts één blondjesmop bestaat! Alle andere vertelsels zouden op waarheid berusten. Bovendien vind ik zoals meer dan 90% van de manlijke bevolking, mooie blondines leuk en oogstrelend. Helaas lijken die strelingen nooit verder te reiken dan mijn oog.
