Categorie archieven: Mens en samenleving

Mijn kleindochter snapt het niet…

De verontwaardiging, wereldwijd. Wat de Nazi’s gedaan hadden was afschuwelijk toch? De hele wereld was het er over eens dat zoiets nooit meer mocht gebeuren. Geschiedenisles: het Proces van Neurenberg, Simon Wiesenthal, Nie wieder Krieg… de hele wereld had een les geleerd, wilde dit niet meer. Nooit meer!

“En wat ik dan niet snap, is dat er ondertussen al meer dan 5 jaar oorlog is in Syrië. En dat daar weer de meest beestachtige dingen gebeuren. Gruwelijk gewoon. Iedereen weet dat. Waarom stopt niemand dat? Je weet toch wat daar allemaal gebeurt? Even erg en wreed als de nazi’s. Misschien nog erger! De koning weet het, de ministers weten het, de presidenten van Europa, Rusland, Amerika en China weten het. Waarom stoppen ze dat niet?”

Ja, inderdaad. Maar het is natuurlijk niet zo eenvoudig…

“Maar de mensen hadden toch iets kunnen doen he vake? Het kan toch niet dat er 5 jaar lang niets gedaan wordt. Dat iedereen dat maar laat doorgaan? Jij hebt toch iets gedaan he? Een brief geschreven naar de ministers? Of de koning? Of betoogd in Brussel? Een brief naar de krant gestuurd…?”

Euh… hmm… het is natuurlijk niet zo eenvoudig…

“Heb je niets gedaan? Heeft niemand iets gedaan? Waarom niet? Het kwam op TV, in de kranten, op Facebook… En iedereen liet het gebeuren. Net als bij de nazi’s? Opnieuw??”

Mijn kleindochter zit nog in de kleuterklas. Ik werd zweterig wakker. Maar Mona heeft wel gelijk. Misschien duurt het nog 10 jaar voor ze deze vragen stelt. Ik zweet er van. Ik zal me schamen…

En het ergste is: ze zal regelmatig terugkomen met gelijkaardige vragen.
Je wist toch dat pesticiden en alle andere sproeistoffen vergif waren. Wat heb je gedaan?
Iedereen weet dat plastiek niet afbreek en hormoonverstorend is. Dat microplastics in de lucht, in het water en in de grond blijven, en in ons eten. Waarom lieten jullie dat toe?
Iedereen wist van de opwarming van de aarde. En toch deden jullie maar door. Auto’s, centrales… Waarom stopte je het niet?

Iedereen weet dat radioactief materiaal zelfs miljoenen jaren gevaarlijk blijft. Waarom dumpten jullie het gewoon in zee? En bleven jullie kerncentrales gebruiken? Wilden jullie alle mensen en dieren uitmoorden? Waarom?

En al die bomen en bossen die gekapt werden. Vruchtbare grond die volgebouwd en gebetonneerd werd, eten dat vol ongezonde suiker en kunstmatige rommel wordt gepompt,…

Sorry kids. We wilden gewoon zo goedkoop mogelijk royaal leven. En bovendien, het is nu zomer, en vakantie. Bekijk het maar, los het maar op. Het is een mooie tijd. Geweest.

Geheimen bewaren

Er zijn zo van die dagen…

De laatste 5-6 jaar zagen we elkaar een keer of vijf per jaar. Wat kletsen, over dansen, het weer en zo.  En nu kwam er op een toevallige ontmoeting, schijnbaar zonder enige aanleiding, een heel persoonlijk en intiem verhaal uit. Dingen die ik wel kon begrijpen, maar helemaal niet had verwacht.

En ’s avond overviel het me weer. Met een andere kennis. Recent gescheiden. Ik had er wel wat van gehoord. Kende hen beiden. Via het roddelcircuit kende ik (een deel van) haar verhaal. En vanuit het niets hoorde ik nu zijn wedervaren. Een heel andere klok. Erg privé. Problemen. Dingen die je binnenskamers houdt.  Waar ik ook weinig op kon zeggen. Soms moeilijk te geloven. En waar ik ook helemaal niets mee (of aan) kon doen. Maar ik zag dat het vertellen hem wel opluchte.

Later in de auto, op weg naar huis, vond ik het wel weer frappant. 2 verhalen op 1 dag. Het overkomt me vaker. Het meest bevreemdende  herinner ik me uit de jaren ’80. Regelmatig ging ik mijn schapen op een andere wei zetten, of de melkgeit tuieren aan een of andere ruime kant van een landweg. En dan kwam ik soms lans het huisje van Mariake. Goeie dag! En eens iets over de beesten, of het weer.

Tot ze me op een keer op de terugweg opwachtte. En wat langer bleef kletsen. Een halve voormiddag vol verhalen. Over mensen en relaties die ik nooit gekend heb. Over haarzelf en haar familie. Buren. De moeilijke tijd toen er honger was, en oorlog. En verraad. En wat ze er allemaal meemaakte als jonge vrouw. Hele krasse en sterke verhalen. Waarvan ze vroeg er maar niemand iets van te vertellen. De schande… En dat ze het nog nooit aan iemand verteld had. Zelfs niet aan haar eigen man.

Soms vraag ik me af waarom ik die verhalen te horen krijg. Ik vraag er nooit om. Ik ben zelf geen prater. Eerder zwijgzaam. Misschien vaak te zwijgzaam, op of over het randje van onaangenaam.  Of is het net daardoor dat ik die dingen verneem? Dan is het verteld, in de aannemelijke veronderstelling dat het niet wordt verder verteld.

Allee, ik zal er verder maar weer over zwijgen….

Valentijn tradities op andere continenten

Elk jaar worden er ongeveer een miljard Valentijnskaartjes verstuurd. De meeste kaarten (83%) worden gekocht door vrouwen. Maar het aandeel gekocht door mannen (nu 17%) neemt geleidelijk toe.

In de Verenigde Staten is 14 februari de op een na meest gevierde dag, na Kerstmis.

Wereldwijd worden elk jaar 50 miljoen rozen gegeven voor Valentijn, vooral door mannen. Het is dan ook de belangrijkste feestdag voor bloemisten: goed voor 32% van de jaarlijkse omzet. Maar liefst 15 procent van de Amerikaanse vrouwen zendt zichzelf bloemen op Valentijnsdag. Als je geliefd wil zijn…. waarom zou je niet van jezelf houden?
In de V.S. worden ook leerkrachten, vrienden en ouders verrast met bloemen, chocolade en kaartjes. Mensen begroeten elkaar zelfs met ‘Happy Valentine’s Day’.

In Canada zijn er speciale Saint Valentine balls: Sint Valentijn dansfeesten.

Ook in Australië neemt het tonen van de liefde voor vrienden, familie, collega’s en buren vooral bij de jongere generatie steeds toe. Vroeger werden er zelfs behoorlijk extravagante Valentines (geschenken) gemaakt van een satijnen kussen, geparfumeerd en sierlijke gedecoreerd met bloemen en gekleurde schelpen. Sommige werden zelfs getooid met een opgezette kolibrie of paradijsvogel.

In Japan en Korea vieren ze Valentijnsdag twee maal. Op 14 februari geven de vrouwen een cadeautje aan de mannen en op 14 maart, Witte Dag genoemd,  geven de mannen een geschenkje terug. White Day is vermoedelijk geïntroduceerd door een marshmallow bedrijf in de jaren 1960. Witte chocolade, marshmallows en witte bloemen zijn dan populair.

De meisjes geven vooral chocolade. Voor vrienden, collega’s en bazen kopen ze giri-choco. Voor vriendjes, verloofdes of echtgenotes maken ze zelf de exclusievere hon-meichocolade. Deze chocoladetraditie is zo populair dat de Japanners bijna de helft van hun chocolade-aankopen van een heel jaar in deze periode doen.

In China is er een eigen versie van Sint Valentijn die gevierd wordt op de zevende dag van de zevende maanmaand van de Chinese kalender.

Geliefden bezoeken op deze dag graag de Tempel van de Koppelaar (Temple of Matchmaker, Yue Lao, de oude man in de maan). Als hij met zijn rode draad een man en een vrouw  aan de voeten verbindt, worden ze zeker een koppel. Vrijgezellen gaan erheen om geluk in de liefde te vragen. Koppels bidden ervoor dit in hun toekomstige huwelijk te krijgen.

Jonge vrouwen leggen die dag een naald op een wateroppervlak. Als die niet zinkt, is dit een teken dat het meisje volwassen is en klaar is voor een man.

Vrouwen demonstreren op die dag graag hun kunsten, zoals het uithollen van meloenen.

Trouwden op Valentijn:

De actrices Sharon Stone en Meg Ryan, acteur Dennis Quaid, actrice-comedienne Roseanne, bestellerauteur Harold Robbins en zangers Prince, Elton John en Jerry Garcia van “The Grateful Dead”.

Alexander Graham Bell deed de aangevraagd voor zijn patent op de telefoon op Valentijnsdag in 1876. Hij zal op die dag nog steeds wel overuren maken….