TOPopbrengst: eco-productie aardappelen in autobanden (5/5)

Onderzoeksresultaten en praktische info (deel 5)

Resultaten van de gezondheidstests
Voor ik nog meer technische gegevens en contactadressen ga neerschrijven, eerst dit:

stapel2Toen ik met het idee speelde om een artikeltje te schrijven over het gebruik van autobanden om aardappelen te kweken in de hobbytuin, was dit mijn eerste alinea:

“Als de landbouw zou beginnen met massaal consumptieaardappelen in autobanden te kweken en te verhandelen zouden we gaan protesteren en de politici vragen deze onduldbare en ongezonde praktijk meteen te verbieden. Als we het zelf doen vinden we het plots eco-logisch en leuk?
We gebruiken giftig afval van de auto-industrie  en vinden dat we ecologisch bezig zijn?”

Dat riep bij mezelf meteen veel vragen op. Ik wilde deze begintekst eerst wel eens testen.
Met mijn slecht karakter….
Is (gevulkaniseerd) rubber ongezond en/of milieuonvriendelijk?
Zou er wel iemand wakker liggen van het gebruik ervan? Stel dat de aangeboden aardappelen nog ietsje goedkoper zouden worden, dan gaan we dit gebruik mogelijk zelfs nog bejubelen?
We weten niet eens wat er in onze voeding (en de verpakking) zit. En zelfs als we weten dat er allerhande ‘hulpstoffen’ en microplastics inzitten (zelfs in bier!), dan blijft de consumptie gewoon doorgaan.

Zouden mensen feiten checken? Kritische vragen stellen? Zouden ze dit gewoon geloven? Omdat het nu eenmaal ‘op internet’ staat? Zouden ze er mogelijk zelfs enthousiast over worden? Het delen met anderen?

Daardoor ontstond het idee om een verhaal te verzinnen dat overdreven positief klonk, over een fictief bedrijf dat succesvol  aardappelen in autobanden teelt.  En dan kwamen de mogelijkheden en de inspiratie verder vanzelf. Geweldig amusant. Ik probeerde er wel enkel hints in te zetten die konden aangeven dat het om een grap ging. Maar eigenlijk werd het hele verhaal één grote grap en overdrijving.

smileHilaire is Hilarisch, en Kar-trottel is een dwaas. De initialen F..L kunnen staan voor FooL. De gebruikte gemeenten zijn de meest voorkomende plaatsnamen die je kan vinden. En wat heb ik gelachen met de Early Climax en de Late Climax.

Ik zou het al heel waardevol vinden als lezers die ik hiermee op het verkeerde been heb gezet de conclusie zouden trekken dat ze niet meer alles wat geschreven wordt zomaar aannemen, en kritisch blijven. Feiten checken. En hun eigen gezond verstand gebruiken.

Neem het me a.u.b. niet kwalijk, maar probeer informatie zelf ook een beetje met gezond verstand en realiteitszin te beoordelen. Zeker in de media. Vooral op internet. Controleer gegevens. Dubbel. Baseer je op feiten, niet op verhaaltjes. Gebruik je eigen gezond verstand en geloof niet zomaar alles wat gelijk wie vertelt. En een DIKKE PLUIM voor de mensen die wel kritische bedenkingen plaatsten!

smile2Anderzijds moet ik toegeven dat ik dit met veel plezier geschreven heb.
Ik heb me kostelijk geamuseerd, en veel gelachen.
Voor alle duidelijkheid: het verhaal is volledig verzonnen, dus niet waar.

Hoe zit het ondertussen met de risico’s van rubber in de natuur? Is het veilig of giftig?
Er bestaat inderdaad wat onderzoek naar granulaat. Een belangrijke vraag daarbij is steeds wie het onderzoek uitvoerde, en vooral wie het betaalde. Wie betaalt, bepaalt.
Door vulkanisatie ontstaan nieuwe materialen. Bij vulkanisering kunnen subtiele veranderingen in een molecule er voor zorgen dat rubber verandert in een soort plastiek (als olypropyleen of olyethyleen). De toegevoegde cocktail van chemicaliën inclusief de productiemethode zijn voor een deel bedrijfsgeheim en dus moeilijk te beoordelen voor de consument.
Zoals ieder organisch materiaal breekt ook rubber af onder invloed van UV (zonlicht), bacteriën en schimmels. Daarbij komen chemicaliën en zware metalen vrij die zowel voor bodem, planten als het aquatisch milieu gevaarlijk kunnen zijn. Er komt vooral zink vrij, dat in de plantengroei kan cumuleren.

stapeltjesVolgens Linda Chalker-Scott, Associate Professor en Extension Urban Horticulturist, WSU Puyallup Research en Extension Center  zullen rubberbanden bij de ontbinding een permanente bron zijn van uitlogende metalen, PAK’s en andere poluenten. Het is nog niet bekend of de hoeveelheden dermate zijn dat we bezorgd moeten zijn om de gezondheid van mensen. Op korte termijn lijkt het gebruik aanvaardbaar. Op langere termijn kunnen carcinogene PAK’s  en toxische componenten de bodem vervuilen.

Of een stof al dan niet giftig is hangt voornamelijk af van de concentratie. Die kan plaatselijk verhogen door uitwasemen en uitlogen, kan uitspoelen naar het grondwater en door opname in planten en in de voedselketen accumuleren in de voeding en de gebruikers.

Je kan je daarbij ook afvragen wie de normen bepaalt, en op welke basis. Wanneer wordt een aandeel gevaarlijk, of giftig, en wanneer net niet? En baseren we ons enkel op mensen, of houden we vb. ook rekening met insecten? (Denk aan de problemen rond bijen.) De transportsector beschikt over een machtige lobby.

boxDe bestaande onderzoeken zouden me gerust moeten stellen. Toch heb ik van dat rubber nog altijd een vreemde smaak in mijn mond.

Voor wie er milieuvriendelijk mee wil experimenteren: je kan evengoed met stapelbare houten kaders werken, of stapelringen vlechten van wilgentwijgen. Die zullen het minder lang uitzingen. Maar het lijkt me wel wat natuurlijker en gezonder.

Overzicht
Concept en veiligheid: rubber gebruik (deel 1)
Productietechniek: innovatie & materiaalontwikkeling (deel 2)
Ecologisch economisch verwerking: compost & samenstelling (deel 3)
Starterkits (2×2 gratis), aangepast pootgoed en rendement (deel 4)
Onderzoeksresultaten en praktische info (deel 5)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *