Ik beken, ik ben er ook zo eentje die ongeveer alles bewaart. Omdat het waarschijnlijk ooit nog eens van pas kan komen. Ik denk dat het erfelijk is.
Mijn moeder heeft nog steeds alle soorten knopen, ritsen, stukjes vulling ed.
Mijn vader had ieder schroef, bout, spijker en dichtingsring die ergens voor kon dienen.
En dan komt het voorjaar, en kriebelt het voor de grote lenteschoonmaak. Te beginnen met enkele tientallen roomijsdozen waarop genoteerd staat welke soorten elektrisch, elektronisch, sanitair, informatica of telecom-materiaal er in opgeborgen is. De gordijnspullen, tape, touw, fiets benodigdheden. Netjes opgeruimd. Met het heilige voornemen om zoveel mogelijk weg te doen.
En dan was er geen houden meer aan. Iemand is nu happy omdat hij voor 200 euro meer dan 2 grote kisten duikmateriaal op de kop kon tikken. Waardoor ik nu veel meer ruimte heb. Het was al een paar jaar geleden dat ik de spullen nog gebruikt had. En de muizen hadden zich al een klein deeltje van mijn neopreen wetsuit toegeëigend.
Die defecte waterpompen met een lek pomphuis, en een elektrische motor wachten nog op een nieuwe eigenaar.
De oogst bij het opruimen van alle metalen spullen bedroeg een kofferbak vol staal. Helaas minder dan 100 kilo, zodat ik daar geen euro voor kreeg, maar het wel in een container mocht dumpen. 3 kg koperen kranen en leidingen werden aan 2,7 euro/kg gewaardeerd, en 12 kilo aluminium aan 0,95 euro/kg. Weinig, maar het geeft wel weer veel plaats.
En iemand is blij met glazen ruiten om een koude bak te maken. Een ander met nog eens 30 plastieken sorteerdozen.
De Kringwinkel nam o.a. een snelkoker, 15 klasseermappen, 2 buitenschijnwerpers en een dect telefoon aan. En de weggeefwinkel was blij met… ik weet niet eens meer wat allemaal. Een strandstoel, ovenschotels en nog veel meer.
Normaal vul ik maar om de 3 à 4 maanden een vuilniszak. Nu dus wel eentje extra. Glas naar de glascontainer, papier opgehaald. Ik moet alleen nog eens naar het containerpark met wat isolatie, een defecte TL buis en 2 lege verfblikken.
Opgeruimd dus. En opgelucht ook.
Soms wat twijfelend bij het wegdoen van spullen, omdat er vaak ook wat herinneringen aan vast hangen. Maar even vaak zijn die herinneringen ook ballast. En geeft het een goed gevoel daar afstand van te doen. Zeker als je er een ander een plezier mee doet. Want echt weg-gooien, dat zou ik dan toch niet over mijn hart krijgen.
En nu ziet mijn atelier er weer ruim en netjes uit. Het nodigt uit om aan nieuwe dingen te beginnen. Zoals het herstellen van een hele oude waterpomp die voor het laatst water heeft geleverd ergens ver weg, in een ver verleden. Met onderdelen die niet meer verkrijgbaar zijn. En dus moeten geïmproviseerd en nagemaakt worden. Volgende week eens op zoek gaan naar een dikke lap stevig rundsleder om nieuwe dichtingen voor de houten zuiger en de koppelstukken te maken. En veiligheidshalve de loden aanvoerbuis ook maar vervangen door een kunststofexemplaar. Met filter en terugslagklep.
En eigenlijk kon ik daarbij nog wel een loden zinker van mijn duikmateriaal gebruiken.
En dan een nieuw ganzenhok maken. Waarvoor die panelen die ik wegdeed nog gebruikt konden worden. Ik wist wel dat het weer zo zou uitdraaien.
Maar toch ben ik blij dat ik opgeruimd heb.
Het ruimt ook je bovenkamer op.