Tag archieven: stropen

Vissen: speciale technieken

Vis vangen kan met veel materialen en technieken. Fuiken, netten en hengels kent iedereen nog wel. Enkele andere technieken zijn veel minder courant. Een verkorte selectie uit de website ’t Over-leven.

Snoek stropen met een strop

vissen2Het duikt geregeld eens op in de jongensverhalen van (hoog) bejaarden. Van een dunne metaaldraad maak je een lus, die je in een vuurtje van haar glans ontdoet.  Om die in het water te kunnen manoeuvreren maak je ze stevig vast aan een tak of stok. De snoek ligt vaak op een beschaduwd plekje met zijn kop net boven de bodem op een prooi te wachten. (Toen was het water nog zo helder dat je dat vanaf de oever kon zien.) Je beweegt heel traag en voorzichtig. Je schuift het stropje over zijn kop tot over de kieuwen. De snoek schiet vooruit en je haalt hem met een ruk binnen. Let wel op voor zijn tanden!

In het SAS survival handboek wordt de strop van staart naar kop over de snoek geschoven.

Paling peuren: aal vangen met feeling. Peuren is vissen zonder haak.

vissen3Je hebt een opvangnet nodig. Dit kan ook een boot, een kinderbadje, een paraplu zijn.
Dikke pieren worden in de lengte aan een lijn geregen en in een kluwen samengebonden. Het aas wordt dicht bij de bodem gehouden. Voor de vangst moet je feeling krijgen.

Wacht op de eerste ruk van de paling die door de stugge peurstok hard aanvoelt. Meestal zullen ze na de eerste ruk loslaten vanwege de weerstand die ze voelen. Toch kunnen ze de peur niet laten en zullen ze bij de tweede keer er mee weg willen zwemmen. Als dit gebeurd zie je de lijn zijwaarts door het water gaan. Je moet hem naar je net ‘begeleiden’. Als een paling een schok of te veel weerstand voelt zal hij de peur loslaten.

vissen5Je moet de paling dus rustig, zonder een ruk te geven boven water halen en boven de boot of peurnet houden. De paling blijft met zijn tanden nog achter de pierenlijn hangen. Dat geeft je voldoende tijd. Boven water lost hij de peur zodat hij in de boot of het net valt.

Vang hem ’s nachts (in het donker, niet bij volle maan) tussen april en oktober bij + 10 graden Celsius. Hij houdt een soort winterslaap in de modder. Er was lange tijd een meeneemverbod, omdat paling vervuild, zelfs giftig was, vooral door PCB’s in zijn vet. Niet zijn schuld, maar de onze.
Let op: ze zijn letterlijk zo glad als een aal!!


Een filmpje op internet toont een dakloze die door een enkeldiepe L.A. rivier waadt en kinderhoofd-dikke keien gooit naar de vissen. Na een minuut heeft ie een flinke karper ‘beet’.

vissen6De bot (Platichthys flesus) is een platvis (tot 50 cm) met rij duidelijk voelbare knobbeltjes achter de kop en langs de zijlijn en prima camouflagekleuren, verwant aan de schol, die in kustwater en rivieren voorkomt. Hij heeft onregelmatige vlekken. (Schol is helemaal glad, de huid van de bot voelt ruw aan als je van staart naar kop wrijft.)
Hij is zelfs te verschalken door er op te trappen. Botjes trappen doe je met blote voeten in 30 cm diep water. Als je voelt dat je op een botje staat pak je de vis bij zijn staart uit het water.

vissen7Ernest Claes vertelt (in De oude klok) “Op een afstand van enkele meters maakt men, met het onkruid uit de beek en met graszoden, twee licht dijkjes, die even boven het water uitsteken, en het water laten doorsijpelen, maar niet de vissen. Zodra die klaar zijn begint men het water tussen de dijkjes t “meuren”, te vertroebelen, met er door te baggeren en het grondslijk met de voeten op te halen, tot het zo donker vuil wordt dat de vissen de kop naar boven steken om lucht te happen. Met de handen of met de pet vangt men ze dan gemakkelijk.”  (Maar meestal ging het om een schrale vangst met waterdiertjes en heel kleine visjes.)

Spiesen met harpoen. Kan licht breken?

Je kan vis ook spiesen met een speer, pijl en (kruis)boog of een harpoen (speer met weerhaken aan de punt).

vissen4Als je een rechte stok schuin in het water steekt lijkt het alsof hij een knik maakt onder het wateroppervlak. Licht heeft in water een andere brekingsindex dan in lucht. Je ziet van boven het water dus niet precies waar dingen zich onder water bevinden. Probeer met je stok iets te raken, en je begrijpt hoeveel je, afhankelijk van de diepte, moet corrigeren.
Je moet dus of heel bedreven zijn, of veel geluk hebben om op die manier een vis te raken.
Daarom heeft een visspeer meestal meer punten. (Zoals de drietand van Neptunus.) Klief de top van een dikke speer stervormig tot ca. 20 cm diep. Spreidt de spijlen door er takjes tussen te slaan. Punt iedere spijl (en snij er best ook een weerhaakje aan). Steken werkt, gooien meestal niet.
Als je onder water (met een duikbril) kan jagen heb je geen last van de vervorming door lichtbreking. Je vangst zal er boven water wel veel (ca. 1/3de) kleiner uitzien.
Een andere mogelijkheid is ervoor te zorgen dat je je recht boven de prooi bevindt (waden, bootje). Dan zie je geen vervorming.

Tip voor speervissen: voor je een harpoen schiet of gooit, doe er een touw aan…

Natuur graaicultuur

Het was een vruchtbaar jaar. Met zeer veel fruit. Een vroeg najaar met massa’s paddenstoelen. Noten en kastanjes zullen er ook in bulk zijn. Zo veel dat ik me afvraag of de natuur extra voorzorgen neemt voor een lange en strenge winter.
Een overvloed dus. Tenminste voor wie er het eerst bij is. Vaak worden fruit en vruchten al meegegraaid nog voor ze rijp zijn. Om toch maar zeker zelf ermee aan de haal te kunnen.
Sommige mensen verwarren natuurlijk leven of zelfvoorzienend zijn met de natuur leegroven. Sinds er meerdere (fb) groepen en websites actief zijn rond leven in/van de natuur krijg ik steeds vaker de indruk dat die verbruikersgroepen op grote schaal de natuur leegroven. Ik zie vaak voorbeelden van weekend natuurliefhebbers die massaal bessen en paddenstoelen verzamelen om daarna foto’s te posten met vragen als
Wat is dit?
Is dit eetbaar?
Wat kan je ermee?

Begin september schreef de Volkskrant: Dit jaar zijn al zeker zeven mensen in ziekenhuizen opgenomen nadat zij giftige paddenstoelen hadden gegeten. Gemiddeld …in Utrecht jaarlijks zo’n vijf ..,”en het is nog vroeg in het seizoen”,

Het is gratis, dus ik neem het maar mee? Niet eetbaar of zelfs giftig, maakt niet uit. Hebben is hebben. Weggooien kan altijd nog.

Geen bes, plant of pannenstoel laten ze staan voor de voortplanting van de soort of voor andere liefhebbers, fotografen, dieren en insecten inbegrepen. En die kunnen niet gaan winkelen.
Of we de natuur daar een plezier mee doen? Of onszelf?
Fauna en flora daarmee stimuleren? Of ontwrichten?
Meestal doet de natuur het veel beter zonder onze ‘hulp’.
Als ik dreig om te komen van honger zal ik zelfs de laatste nootjes van de wintervoorraad van een eekhoorn opeten. En daarna ook nog de eekhoorn. Maar als duizenden mensen dit gaan doen om zich het imago van natuurkenner en –liefhebber aan te meten heb ik wel bedenkingen.

Wild plukker zouden mild plukker moet zijn. Sommige dierenliefhebbers houden van konijn. Gestoofd. Zo zijn er ook paddenstoelenliefhebbers. Zelfs natuurliefhebbers.

Is het voor al die verzamelaars de enige manier om te overleven?

Waarom jezelf niet beperken tot 1 of 2 porties voor je eigen gezin? Dat volstaat toch voor die kick?
Om te leren? Dan kan je ook identificeren en op fotosafari gaan.

(Je kan zelf(s) in een hoekje van een klein appartementje paddenstoelen kweken.)
Waar is de tijd dat Karl May Indianen  nog dankbaar van de natuur namen wat ze nodig hadden om te overleven. En niet meer. Ze begrepen dat ook de aarde zelf en de andere bewoners hun recht hadden op voedsel en leven..
Stroperij volgens Wiki: een vorm van diefstal van natuurlijke zaken.
Dit is in Nederland vastgelegd in artikel 314 van het Wetboek van Strafrecht:
    Hij die, zonder geweld of bedreiging met geweld tegen personen, geheel of ten dele aan een ander toebehorende klei, bagger, ongesneden veen, zand, aarde, grind, puin, mestspeciën, zoden, plaggen, heide, helm, wier, riet, biezen, mos, onbewerkt en niet vervoerd hak- of sprokkelhout, ongeplukte of afgevallen boomvruchten of bladeren, te veld staand gras of te veld staande of na de oogst achtergebleven veldvruchten wegneemt, met het oogmerk om zich die voorwerpen wederrechtelijk toe te eigenen, wordt, als schuldig aan stroperij, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een maand of geldboete van de tweede categorie.
In principe zou dus elk meegenomen blaadje of schepje zand als een misdrijf kunnen worden opgevat. In de praktijk .. slechts .. als een dergelijke “diefstal” op betrekkelijk grote schaal plaatsvindt, bijvoorbeeld voor handelsdoeleinden.
Als anderen het doen gaan we steigeren. Dan is het crimineel en onverantwoord.(Maar als ieder van ons het individueel doet kan het geen kwaad. Tenminste niet dat deeltje dat ik zelf neem. Anderen zijn vaak wel echte graaiers.)
Uit het rapport van Greenpeace ‘Fuelling a biomess’ blijkt dat onze stijgende biomassabehoefte de Canadese bossen leegrooft.
In Europese havens komt 2,5 miljoen ton houtpellets binnen. In 2010 was dat voor België, Nederland en Groot-Brittannië 1,2 miljoen ton pellets uit Canada. Tegen 2020 zal die hoeveelheid hernieuwbare groen brandstof vertienvoudigen. Ook hier worden er tegenwoordig al hele bomen door de hakselaars gedraaid.
Vanuit het Indonesische Papoea wordt op enorme schaal tropisch hardhout naar China gesmokkeld. Schrijft milieuorganisatie Environmental Investigation Agency (EIA)
Voor het kweken van  rododendrons en azalea’s werd van hier tot Polen geschikte grond uit bossen geroofd.

En als grote bedrijven dit doen noemen we het ontginnen: grind, zand, mergel (hout, olie, erts).
Over het kappen van (tropische) wouden en (lokale) bossen moet er niets meer gezegd worden zeker?
Het leegvissen van oceanen…
Schande. 
We tekenen makkelijk veel petities met een muisklik.
Maar in onze eigen buurt graaien we zelf lekker mee. 
Om ter meest. 
Zet de zakken maar klaar.

Handig hulpmiddel voor grote graaiers: