Tag archieven: biolandbouw

Mini bib: leen, ruil, geef en lees gratis (boeken, tijdschriften)

Ik vind het een leuk idee, en ben eindelijk met wat paneeltjes, plexiglas en verf aan de slag gegaan. En nu staat er een kleine boekenkast bovenop mijn brievenbus. Op je eigen terrein, oprit of tuin mag je dat zelf gewoon doen.  Voor een gemeenschapsruimte (parkje, plantsoen, pleintje) kan je beter afspraken maken met de gemeente.

De minibiebs vind je ook als boekentil (als bij duiven: ze vliegen in en uit), ruilboekenkastje, little free libraries, ruilbib, boekenasiel, boekenboom, boekenhuisje, boekenbus (naar brievenbus), booksinboxes, straatbib(liotheek), boekenruilcontainer, zwerfbib, leesbox,  letterhuisje.

Ze geven boeken een tweede leven, tot plezier van gever en lener. Geef toe: de meeste boeken die je koopt lees je maar één keer. Wil je ook aan de slag?

Je vindt vaak geschikte kastjes in de Kringwinkel (zelfs bij Ikea). Of timmer zelf iets. Zorg wel voor een goed dak(je) zodat alles droog blijft. Vermijd waterinsijpeling en vocht. Er bestaan (herbruikbare) vochtvretertjes (ook biologische) voor in de auto. Je kan silica zakjes verzamelen die bij veel producten zitten (schoenen, elektronica,..) Of een sok met kattenbakvulling gebruiken.

Best hang of schilder je er wat uitleg op. Bv dat je ook boeken kan ruilen of schenken. Laat daarvoor dan ook ruimte vrij in je Minibieb. Hang een bordje of briefje op met jouw regels. Je kan ontraden of promoten om commentaren en aanbevelingen in een boek te schrijven, al dan niet met naam en datum. Dit kan een boek een hele geschiedenis meegeven.

Mamie Sanne postte een leuk versje dat ze in haar bib hing: Mijn boekenruilkast is een feit. Hier kan je je boeken kwijt. Verveel je je en wil je graag wat lezen! Kies dan eentje uit de deze!

In de Facebookgroep worden tips gegeven om te starten: post het in allerlei groepen van de omgeving (“freecycle”, “gratis” “2dehands” pagina’s, “je bent van *gemeente*”..), flyer bij de buurtbewoners, print een affiche voor in de bib of achter je raam, stuur een persbericht naar lokale krantjes, radio’s en regionale tv. Je kan af en toe een actie doen (openingsreceptie, speciaal thema boekenaanbod (Halloween, Dag van de Aarde, Valentijn, ‘neem een gedicht-potje’ in januari voor de week van de poëzie.…). Of leg er eens een Geocache in. Zo krijg je weer eens andere bezoekers.

Het maakt niet uit of lezers kunnen kiezen uit 100 of 10 boeken. Het idee draait ook niet alleen om boeken. Het heeft ook een sociaal aspect. Een ontmoetingsplekje voor een babbeltje. En een promotie voor het principe van ‘samen delen’ i.p.v. ‘hebben’. (Zoals dat ook met gereedschap e.d zou kunnen.) Daarom heb ik er ook wat andere spullen in: film, tijdschrift, gezelschapsspel.

Een goed idee: een stempel gebruiken tegen het doorverkopen. Er zijn goedkope stempels waarin je zelf losse letters kan zetten. MiniBib en het adres (of gemeente). Die kan je op de binnenkant van de kaft zetten, maar ook op enkele pagina’s en op de zijkant van het boek. (Als het te dun is –zoals een stripverhaal-  buig je de flank wat open.)

De eerste “Little Free Library” werd in 2009 door Tod Boll (Hudson, Wisconsin) gemaakt als eerbetoon aan zijn moeder die lerares was. Hij plaatste een schaalmodel van een klasje vol boeken op een paaltje aan de straat. Nu zijn er wereldwijd al 10.000den kastjes met gratis boeken.

Een teveel aan (gekregen) boeken kan je als  zwerfboek gebruiken voor de boekenjagers. http://www.boeken-jagers.be
Noreen Van de Sompele verzamelt alle locaties op een website, en beheert de FBgroep:
http://users.telenet.be/…/Noreen/Vlaamse_boekenkasten.htm
Ruilboekenkastjes België https://www.facebook.com/groups/1887768128149294/?fref=nf
In Nederland vind je info op www.minibieb.nl

Ondertussen zoek ik ook materiaal voor thema-boekenboxen die op activiteiten gezet worden, deelnemers kunnen ze gratis lenen & lezen. Alle themabijdragen zijn welkom over:
Singles, en relaties
Duurzame energie
Transitie
Circulaire economie
Lokale burgerinitiatieven

Vuile velden

Af en toe moet ik mezelf eens uitlaten. Bij gebrek aan hond. Er is hier gelukkig groen genoeg in en rond ons kleine dorpje. Voor ik de velden in duik wuift Maria van de Spel-o-theek, duim omhoog? Ja natuurlijk, duim omhoog! De meestal modderige weggetjes zijn door de droogte keihard. Wegenwerkers hebben minstens een halve hectare groen ingenomen om wegbeton te breken. Verboden voor onbevoegden.

Ik heb mijn zonnebril op. Misschien moet ik eens een roze versie zoeken. Zelfs op de meest afgelegen plekken zie ik lege flesjes, blik, wikkels… Een stuk aardbeiennet komt naast een rubberbuis door de oppervlakte van het voetpad heen piepen. Waarom worden er nog wegwerpspullen gefabriceerd? Alles zou retour moeten. Jupiler & Co zouden verplicht via statiegeld iedere verpakking terug moeten nemen. Lijkt me de enige realistische oplossing. In gedachten zie ik weer een foto van een verlaten festivalcamping.

Een populier die vorig jaar heroïsch staande ten onderging en door een storm werd onthoofd, is nu al verbouwd tot een appartementsblok van 6 verdiepingen. Allicht zonder bouwvergunning. We zijn niet de enige rechthebbers en gebruikers van de natuur en de wereld om ons heen. Al gedragen we ons wel zo.

De velden liggen er ondanks de droogte wel prachtig bij. Prachtige realisaties van onze agrocultuur. Een hectare tuinbonen, anderhalve hectare maïs, tarwe. Haast nostalgisch mooi om te zien. Van ver. Er liggen ook diverse percelen met sierstruiken tussen. En dan valt het op: ca. 40 cm diepe, brede rijsporen van te zware machines hebben onder-tussen alle leven uit de aarde geperst. En naast de sporen staan netjes conifeertjes. Alleen maar dat. Geen sprietje onkruid te zien. Alles wordt kapot gespoten. In deze bodem leeft er niets meer.
Met het mooie korenveld er vlak naast is het niet beter gesteld. Er groeit niets anders, geen korenbloem, geen klaproos, geen onkruid… niets. Een graanwoestijn. Aan de andere kant van de landweg: een maïswoestijn. Op een hooiakker: een graswoestijn. Overal saaie monoculturen waarvoor alle ander leven in en boven de bodem kapotgemaakt wordt.

Ik stel me zo voor dat er ooit iemand biolandbouw op zo’n perceel wil doen. In regel wordt er dan 3 jaar niet op geoogst, zeker geel gelabelde bioproducten. Ik ben er vrij zeker van dat het gebruikte gif na 3 jaar nog lang niet is afgebroken. Om nog maar te zwijgen over wat er doorgedrongen zal zijn in de ondergrond waaruit massaal water voor bevloeiing wordt opgepompt.

Een gezonde bodem zit vol leven. Niet alleen onooglijke bacteriën en alles verbindende schimmels, maar ook kriebel- en wriemelbeestjes. Die hele flora & fauna, dat hele ecosysteem wordt jaar na jaar opnieuw kapot gespoten en gescheurd. De basis van alle andere levende wezentjes, onszelf inbegrepen…

Aan de bosrand kiest een haas zijn pad. Ik vraag me af waar die aan geknaagd heeft. En op welk bord hij mogelijk terecht komt. Duur en gezond, want: echt wild!
Waren ze stil blijven zitten dan had ik ze helemaal niet gezien. Uit een stortplaats van struiken fladdert vader fazant met 2 jongen weg. En als ik nader nog 2. Nog klein en onwennig. En daarna moeder fazant met nog eentje, en nog een. En nog… Ik wist niet dat fazanten zoveel eieren uitbroedden. Ze verdwijnen dichtbij in de volgende stortplek voor gedumpte sierplanten. De jongen kunnen nog niet ver vliegen. Hun camouflagekleuren zijn zo goed dat ik ze niet kan terugvinden voor een foto. Ik zal ze maar niet opnieuw opjagen. Zou inlandse fazant nog eetbaar zijn? Of hoort het, net als paling, bij het giftig afval?

Van de positieve effecten van wandelen –vooral in het groen- heb ik vandaag weinig gemerkt. Voor ik mezelf nog eens uitlaat kan ik beter een roze bril aanschaffen.