Geheimen bewaren

Er zijn zo van die dagen…

De laatste 5-6 jaar zagen we elkaar een keer of vijf per jaar. Wat kletsen, over dansen, het weer en zo.  En nu kwam er op een toevallige ontmoeting, schijnbaar zonder enige aanleiding, een heel persoonlijk en intiem verhaal uit. Dingen die ik wel kon begrijpen, maar helemaal niet had verwacht.

En ’s avond overviel het me weer. Met een andere kennis. Recent gescheiden. Ik had er wel wat van gehoord. Kende hen beiden. Via het roddelcircuit kende ik (een deel van) haar verhaal. En vanuit het niets hoorde ik nu zijn wedervaren. Een heel andere klok. Erg privé. Problemen. Dingen die je binnenskamers houdt.  Waar ik ook weinig op kon zeggen. Soms moeilijk te geloven. En waar ik ook helemaal niets mee (of aan) kon doen. Maar ik zag dat het vertellen hem wel opluchte.

Later in de auto, op weg naar huis, vond ik het wel weer frappant. 2 verhalen op 1 dag. Het overkomt me vaker. Het meest bevreemdende  herinner ik me uit de jaren ’80. Regelmatig ging ik mijn schapen op een andere wei zetten, of de melkgeit tuieren aan een of andere ruime kant van een landweg. En dan kwam ik soms lans het huisje van Mariake. Goeie dag! En eens iets over de beesten, of het weer.

Tot ze me op een keer op de terugweg opwachtte. En wat langer bleef kletsen. Een halve voormiddag vol verhalen. Over mensen en relaties die ik nooit gekend heb. Over haarzelf en haar familie. Buren. De moeilijke tijd toen er honger was, en oorlog. En verraad. En wat ze er allemaal meemaakte als jonge vrouw. Hele krasse en sterke verhalen. Waarvan ze vroeg er maar niemand iets van te vertellen. De schande… En dat ze het nog nooit aan iemand verteld had. Zelfs niet aan haar eigen man.

Soms vraag ik me af waarom ik die verhalen te horen krijg. Ik vraag er nooit om. Ik ben zelf geen prater. Eerder zwijgzaam. Misschien vaak te zwijgzaam, op of over het randje van onaangenaam.  Of is het net daardoor dat ik die dingen verneem? Dan is het verteld, in de aannemelijke veronderstelling dat het niet wordt verder verteld.

Allee, ik zal er verder maar weer over zwijgen….

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *