De zomer puilde weer uit. Overal werd druk georganiseerd en gevochten voor de aandacht, de tijd en de centen van burgers die willen ´genieten´. En in de meeste gevallen betekent dit dat er een overaanbod aan eten en drinken wordt aangeboden. Food truck festivals en barbecues proberen elkaar de loef af te steken met scherpe prijzen, een iets bekendere lokale band of artiest, kleurrijker inkleding, vleugjes exotiek en een salsa-initiatie.
Al dat concurrerende lekkers vecht om je portemonnee, en probeert je te overtuigen met zoete walmen van wafels of nutellapannenkoeken, gebraden rook van Provençaalse houtskool, pittige kruiden met vreemde kleuren, mooi verzonnen benamingen en oogstrelende presentaties. Het is voorwaar geen sinecure om je gebraden worsten beter te laten lijken dan die van je buurman.
Zonder het showcooking te willen noemen kan een beetje spektakel of handigheid al aardig helpen. Wat verkoopt best? Een opgewarmde praktische microgolfpannenkoek of een vers gemaakte? En hoeveel helpt het om met zwierige bewegingen het deeg uit te gieten, of flitsend snel rond te spatelen? Of nog beter, die pannenkoek met één soepele beweging een salto door de lucht te laten maken en netjes weer op te vangen. (Want zonder die laatste finishing touch ziet het er natuurlijk maar hilarisch lullig uit.)
Als je die handigheid niet hebt kan een origineel kookapparaat je ook al een heel eind helpen. Als vroeger barbecues een rooster hadden waarop je vlees kon grillen, kan het nu ook zonder, of anders. Een hele smalle grill bijvoorbeeld, waar de spiesjes met vlees net op passen. Of een gelijkaardig exemplaar met een grote ´verbrandingskamer´ aan een kant zodat de afnemende hitte verder in de bakzone andere temperaturen heeft om snel of traag te braden, of warm te houden.
En bij een volgend roestvrij exemplaar is er geen rooster meer nodig. De prefab spiesjes zijn precies op maat gemaakt van de bakgoot. Of andersom? Met getande randen zodat ieder spiesje net naast het vorige terecht komt. En je ze allemaal gemakkelijk kan draaien door gewoon met het hand over de stokjes te wrijven. Ze draaien nog net niet vanzelf om.
Een hele leuke vond ik de kelkvormige stookplaat(s) waarvan het raster vervangen was door een dikke stalen ring. Zo werd het eigenlijk een kachel met een open kern, waarvan de bovenkant een handige bakplaat was. Blijven staan om te kijken. Daar krijg je honger van. Goesting.
Het werkt dus.
