Categorie archieven: Duurzaam

Buiten spelen = leren

Wie het snelste is bemachtigt tussen de speeldingen zijn eigen favoriet. Wie brutaal is duwt gewoon een ander opzij. Of neemt gewoon een bezet stuk van iemand af, als er geen ouders toekijken. Knaapjes van 4 tot 10 jaar, die binnen een paar seconden hun karakter laten kennen. Vooral als dat minder fraai is.

Ik houd regelmatig de plaatselijke spel-o-theek voor buitenspeelgoed open. Ik vind het een mooi en zinvol initiatief.

  • Het is eigenlijk waanzin om gocarts en fietsjes voor (klein)kinderen aan te kopen. Al na een paar maanden zijn ze er te groot voor geworden.
  • Na drie weken zijn de kids hun speeltje moe, en willen ze weer iets anders.
  • Dus spaar je centen, en leen even wat je tijdelijk kan gebruiken.
  • De kinderen komen eindelijk nog eens wat buiten, weg van een scherm(pje).
  • En gewoonlijk wordt er ook nog samen gespeeld, en gedeeld.
  • Het buitenspelen zit vol sportieve actie, goed voor de conditie en de gezondheid.
  • (Groot)ouders leren het idee van uitlenen en samen gebruiken kennen. Ook heel geschikt voor gereedschappen, autodelen, enz.
  • Niet het persoonlijke bezit, maar het gezamenlijke gebruik krijgt prioriteit.
  • Er ontstaan veel en nieuwe sociale contacten tijden het uitlenen, je leert een hoop mensen uit de buurt kennen.

Allemaal redenen waarom ik er graag aan meewerk.

Onlangs was er een gezamenlijk initiatief van diverse groepen die met en voor kinderen actief zijn, centraal in het dorp. En onze spulletjes stonden er dus ook. Best wel fijn. Maar sommige karakters waren dat toch iets minder.

Ken je dat? Een step, wandelfietsje of wat dan ook. Leuk! Wil ik hebben! Eén keer proberen. Lukt niet meteen. Dus laat ik het gewoon -boenk- op de grond vallen waar ik sta. Niet terug zetten, nee. Maar meteen naar een volgend stuk lopen, om een 1 x te proberen.

Natuurlijk rijden de meesten tussen de kegels op het aangegeven parcours. Een paar anderen daarentegen doen hun best om zoveel mogelijk kegels plat of om te rijden. Sommige groepjes hadden een begeleidster (juf?). Hoedje af voor hen. In tegenstelling tot de meeste ouders waren zij wél met de kinderen bezig. En vaak ook op een pedagogisch verantwoorde manier. Ouders vinden blijkbaar nogal eens dat niet zijzelf, maar school en leerkrachten voor de opvoeding moeten zorgen.

Ergens stond er ook een clown die leuke dingen maakte met ballonnen. Ik zag iets langskomen dat ik niet begreep. Een slechte interpretatie van mij? Het ding leek op een machinegeweer. En daarna zag ik ze vaker. Helaas klopte het wel. Er werden feestelijke Uzi’s gemaakt voor de kids. En zwaarden, revolvers… Pas toen ik er een papa mee op zijn zoontje zag schieten wist ik dat ik me niet vergist had.

Tja, we maakten vroeger ook geweren en sabels. En pijl en boog. Maar ik verschoot toch dat dit tegenwoordig nog op kinderfeestjes gedaan werd. Mja, beter verschieten dan schieten.

Plastic attack Hasselt 2/6

Ik zal, zoals hij zichzelf noemde, “de zage-vent” citeren: “ ´t Is gewoon een schande hoeveel plastiek ons opgedrongen wordt!” Ik denk dat de zagen in aanbieding waren in de Aldi. In een veel te grote blister van onverwoestbaar sterk plastiek zaten ze per 3 verpakt. En daarvan had hij 6 sets gekocht. Gelukkig had hij ook evenveel blisters met een set vlijmscherpe cutters in diverse maten bij. Daarmee konden we de hardnekkig plastics attaqueren en de nuttige inhoud van hun overbodige ballast bevrijden.

Hij was lovend over het initiatief om nog meer microplastics in ons milieu, de oceanen en onze voedselketen te vermijden. En dus kregen zowel mijn collega actievoer als ik een flink mes cadeau om ook andere klanten te helpen hun plastiek bij de winkel te droppen. En toen hij de afzonderlijk in cellofaan verpakte wafeltjes uit hun keurslijf liet ontsnappen, kregen we er daar ook nog ieder eentje van als ontbijt. De actie was goed begonnen.

We hebben de hele voormiddag eigenlijk geen uitleg moeten geven. Iedereen kent het probleem. Speciaal om het één keer enkele minuten te gebruiken, maken we spullen die honderden jaren tijd trotseren. Waanzin. De plastiek continenten in de oceanen roepen weerzin op. Moeders met kleine kinderen zijn bezorgd om de wereld die ze voor hen achterlaten.

Wat grijzer wordende mannen vertellen dat statiegeld vroeger de norm was. Melk en bier zaten in glazen flessen. Dat werkte prima. Kromgebogen heertjes met een wandelstok, de juffrouw met een steunverband rond haar linker onderarm,… zowat de helft van de klanten deed graag mee aan de actie. In de hoop dat het zou helpen. Achter in de winkel had personeel van Aldi al 2 super grote kartonnen dozen voorzien: voor karton, en voor plastiek.

Toen we rond de middag aansloten bij de actievoerders aan de Colruyt werden we door de winkelveranwoordelijke en de regiomanager vriendelijk uitgenodigd voor een nabespreking. Klasse. Nergens een moment van confrontatie, enkel veel goodwill om positieve veranderingen door te voeren, kaderend in de duurzame visie waaraan al jaren gewerkt wordt. Maar ook de problemen om inzake voedselveiligheid mogelijk aansprakelijk te worden gesteld als eten voor gezondheidsproblemen zou zorgen. En de belofte om vragen terug te koppelen op te volgen en ons per mail op de hoogte te houden.

Als de klanten, het winkelpersoneel en het management een afspiegeling zijn van onze maatschappij en wat er leeft, dan wordt het hoog tijd dat ook onze politiekers eens in die spiegel kijken, en een beleid gaan voeren dat beantwoordt aan wat mensen met gezond verstand willen.

Ken of ben je een standhouder (lokale producten, ambachten)?

Vreucht van Eigen Bodem is een leuke, authentieke lokale markt waarop bezoekers producten kunnen proeven en kopen, en infostanden en randactiviteiten kunnen beleven op een lekker ontmoetingsfeest

op zondag 30 september van 11 tot 17 uur

aan het kasteel + Domein Nieuwenhoven, Engelbamp 57, 3800 Sint-Truiden

Als standhouder kan je op Vreucht van Eigen Bodem:
– je producten verkopen én proevertjes aanbieden,
– info verstrekken aan onze bezoekers, contacten leggen,
– de randanimatie verzorgen,
– jouw verhaal vertellen, waarom je met je bedrijf gestart bent bijvoorbeeld, over waar jouw ideeën hun oorsprong vonden, of waarom je net die producten of diensten aanbiedt.
Deelname als standhouder kost
20 euro.

Meer info, vragen/bemerkingen via het inschrijvingsformulier of mail naar info@vreuchtvaneigenbodem.be.
Op
onze website vind je meer.
Het aantal beschikbare plaatsen is beperkt.

Deze editie wordt mee mogelijk gemaakt door Kasteel Nieuwenhoven en Provincie Limburg.